Z drugiej strony, wspomniana uchwała Rady Miasta Białegostoku określiła szczegółowo cały tryb wyboru projektów, które miałyby zostać sfinansowane w ramach oddanej do rozdysponowania obywatelom części budżetu. Taki sposób postępowania może nie pozwolić mieszkańcom na dostateczne zidentyfikowanie się z całym procesem, skoro nie mieli możliwości wpływu na sposób, w jaki będzie przebiegał. Tego także dotyczy kolejny ze wspomnianych standardów wypracowanych jesienią ubiegłego roku (w dokładnym brzmieniu: Zasady funkcjonowania budżetu powinny być ustalane razem z mieszkańcami, aby uniknąć sytuacji, gdy to wyłącznie władze samorządowe określają formułę budżetu w danym mieście). Dokładniejszy sposób wyboru projektów, które miały zostać skierowane do głosowania powszechnego mieszkańców oraz sam tryb tego aktu został natomiast określony w zarządzeniach prezydenta miasta, powołujących i określających tryb pracy Komisji ds. Budżetu Obywatelskiego 2014 i Komisji Skrutacyjnej ds. Budżetu Obywatelskiego oraz dotyczącej określenia sposobu przeprowadzenia głosowania. W składzie obu ciał znaleźli się wyłącznie przedstawiciele różnych departamentów i biur białostockiego magistratu. Nie przewidziano tam więc miejsca dla przedstawicieli strony obywatelskiej (chociażby działających lokalnie organizacji pozarządowych).

Jak się jednak wydaje, w tym wypadku docenić należy już samo zastosowanie tego mechanizmu. Szczególnie, że nie jest on jeszcze powszechnie spotykanym w polskich miastach. Dalej idące kryteria proceduralne, pozwalające na większe włączanie mieszkańców w cały proces, na każdym z jego etapów, będą mogły być dopracowane w trakcie ewentualnego wdrażania kolejnych edycji budżetu partycypacyjnego w mieście, po pozytywnej ewaluacji tegorocznego procesu, który uznać można za swoisty jego pilotaż.

W tym miejscu warto jeszcze docenić sposób organizacji prezentacji zgłoszonych przez mieszkańców Białegostoku (głównie ich autorami są osoby indywidualne) projektów. Na portalu miejskim utworzono specjalną podstronę, gdzie znaleźć można nie tylko spis wszystkich dopuszczonych do głosowania pomysłów, ale także odnośniki do przygotowanych według ujednoliconego wzoru opisów każdej z proponowanych inwestycji oraz do przedstawiających każdy z projektów krótkich filmów. Szczególnie te ostatnie są warte uwagi – każdy jest mniej więcej podobnej długości (45-50 sek.) i oparty na prezentacji wygłaszanej przez inicjatora. W ten sposób udało się prawdopodobnie w dużym stopniu zapewnić egalitarność zastosowania tego narzędzia – niezależnie od zamożności inicjatora i zasobów popierających dany pomysł podmiotów, przygotowane materiały promocyjne są do siebie z grubsza porównywalne jakościowo.