7. Postępowanie dyscyplinarne wobec sędziego Trybunału Konstytucyjnego powinno pozostawać postępowaniem wyłącznie wewnętrznym (wewnątrz Trybunału). Podkreślenia wymaga, że nie ma żadnych uzasadnionych podstaw do przyznania organom władzy wykonawczej prawa do inicjowania postępowania dyscyplinarnego, jak również uczestniczenia w nim. Takich uprawnień nie przewiduje także prawo innych krajów europejskich.
Wyboru składu orzekającego wraz z wyznaczeniem Przewodniczącego, tak w pierwszej, jak i w drugiej instancji, powinno dokonywać Zgromadzenie Sędziów. Postępowanie powinno być prowadzone przy odpowiednim zastosowaniu procedury karnej, z zachowaniem uprawnień obwinionego do zaskarżenia orzeczenia wydanego w pierwszej instancji. Z uwagi na wyjątkowy charakter postępowania dyscyplinarnego, w pierwszej instancji skład powinien liczyć minimum pięciu sędziów Trybunału, natomiast w drugiej instancji Trybunał powinien orzekać w pełnym składzie, z wyłączeniem sędziego, którego prowadzone postępowanie dotyczy, oraz sędziego przygotowującego sprawę dyscyplinarną.

8. Uregulowania dotyczące statusu sędziego Trybunału Konstytucyjnego w stanie czynnym, jak również po zakończeniu kadencji – w stanie spoczynku, są optymalne. Obecne rozwiązania ustawy z 25 czerwca 2016 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. poz. 293) co do statusu sędziego Trybunału Konstytucyjnego nie budzą zastrzeżeń. Kolejne projekty ustaw, zgłaszanych przez różne gremia, co do podstawowych zasad nie ingerowały w obowiązujące w tym zakresie regulacje.  
 Stanowisko KRS z 22.6.2016 r. - projekty ustawy o TK