Na wniosek skarżącego prezes Trybunału Obrachunkowego wydał 17 marca 2009r. zarządzenie tymczasowe, w drodze którego zawiesił wykonanie decyzji z 26 maja 2007r.

Równocześnie jednak organ podatkowy z Salonik wezwał 18 marca a następnie 9 kwietnia 2009r. skarżącego do wpłacenia kwoty 109 527 euro. 10 maja 2010r. dyrekcja ds. podatków Ministerstwa Finansów poinformowała go, że z powodu odmowy wpłaty żądanej kwoty w ciągu roku, który upłynął, obciąża go dodatkowo odsetkami za zwłokę. Przekazała również, że gdyby dokonał wpłaty do 31 maja 2010r., mógłby skorzystać ze zwolnienia z odsetek o 80 proc. 26 maja 2010r. skarżący wpłacił ponad 112 tys. euro.

Niezależnie od zawieszenia spornej decyzji najpierw przez prezesa Trybunału Obrachunkowego a następnie przez skład plenarny tego sądu oraz mimo, że postępowanie przed nim toczyło się, skarżący został zmuszony do zapłaty żądanej kwoty podwyższonej o odsetki. Gdyby nie zgodził się jej wpłacić w oczekiwaniu na wyrok Trybunału Obrachunkowego, byłyby one jeszcze wyższe.

W tych okolicznościach skarżący był zmuszony do działania pod przymusem. Władze domagały się wykonania decyzji z 26 maja 2007r., która zawierała stwierdzenie, że ewentualne odwołanie się skarżącego nie powodowało zawieszenia procedury zapłaty. Przez zobowiązanie go do natychmiastowej wpłaty kwoty 109 527 euro powiększonej do 112 155,69 euro ze względu na odsetki, organy podatkowe obciążyły go w sposób nieproporcjonalnie duży. W rezultacie nastąpiło naruszenie art. 4 ust. 2 Konwencji w tym zakresie (jednogłośnie).

Grecja musi zapłacić skarżącemu 5 tys. euro jako zadośćuczynienie za krzywdę moralną oraz zwrócić mu koszty i wydatki.

Uwaga: Sprawy na tle art. 4 dotyczące pracy przymusowej lub obowiązkowej pojawiają się na wokandzie Trybunału rzadko. Tym razem dotyczyła ona specyficznego problemu na tle służby żołnierza zawodowego.

HFPC