W tym kontekście w 2010 r. Marszałek Sejmu nigdy nie przejmował władzy czy to w Kancelarii Prezydenta RP, czy „w państwie”. Gdyby analizować okoliczności związane z omawianym zagadnieniem, należałoby raczej zapytać: czy pierwsza czynność należąca do kompetencji Prezydenta, a którą wykonywał Bronisław Komorow­ski, mogła być realizowana przez Marszałka Sejmu? Odpowiedź na to pytanie może być udzielana z dwóch perspektyw: współczesnej omawianym wydarzeniom lub ak­tualnej, jednak łączy je okoliczność obiektywna, jaką jest śmierć człowieka. Istotny jest zatem stan wiedzy Marszałka Sejmu w chwili podejmowania pierwszej czynności z katalogu kompetencji Prezydenta, a więc jego uzasadnione przekonanie o opróż­nieniu urzędu Prezydenta. Przekonanie to może wynikać z wielu różnych źródeł, od aktu zgonu czy informacji od rzetelnego świadka śmierci, po różne domniemania, np. „świadomość konieczności” śmierci człowieka wynikająca z doświadczenia życiowe­go. Jednak w moim przekonaniu, domniemanie takie, jako zasadniczo nieweryfikowalne zewnętrznie w sposób pewny, może uzasadniać wykonanie przez Marszałka Sejmu jedynie czynności niecierpiących zwłoki (choćby najkrótszej).

Na marginesie tego problemu warto zauważyć, że w świetle obowiązujących przepisów nie wymaga się wystawienia dokumentu (takiego jak akt powołania, podpisana rota przysięgi) stwierdzającego opróżnienie urzędu Prezydenta i (lub) uprawniające­go Marszałka Sejmu do wykonywania obowiązków Prezydenta w razie śmierci gło­wy państwa. Samo więc takie zdarzenie otwiera przed Marszałkiem Sejmu katalog kompetencji Prezydenta. Nie ma również Marszałek Sejmu wpływu na wykonywa­nie przez siebie tymczasowo obowiązków Prezydenta w tym znaczeniu, że z chwilą opróżnienia urzędu, o ile tylko stanowisko Marszałka Sejmu jest obsadzone – zajmują­cy je poseł może realizować kompetencje Prezydenta. Osoba taka nie może zajmować stanowiska Marszałka Sejmu i przekazać uprawnienie do wykonywania kompetencji Prezydenta osobie trzeciej. Dopiero nieobsadzenie stanowiska Marszałka Sejmu lub obiektywna niezdolność Marszałka Sejmu do podejmowania czynności zgodnie ze swoją wolą (np. uwięzienie) uzasadnia realizację prezydenckich kompetencji przez Marszałka Senatu, do którego odnoszą się te same zastrzeżenia. W tym miejscu widać, że „linia sukcesji prezydenckiej” jest krótka i w razie nieobsadzenia stanowisk lub nie­zdolności marszałków Sejmu i Senatu do podejmowania czynności zgodnie ze swoją wolą piastun żadnego innego organu państwa nie jest uprawniony do wykonywania obowiązków Prezydenta RP. W takiej sytuacji należałoby zatem niezwłocznie wybrać nowych marszałków izb.