Pozostając jeszcze na chwilę przy ogólnych rozważaniach dotyczących osoby zastępcy, warto zastanowić się nad katalogiem kompetencji prezydenckich, które może wykonywać. Zgodnie z art. 131 ust. 4 osoba zastępująca Prezydenta nie może posta­nowić o skróceniu kadencji Sejmu. Jak się wydaje, wynikająca z tego przepisu norma dotyczy zarządzenia skrócenia kadencji Sejmu, o którym mowa w art. 225 Konstytu­cji, a więc w sytuacji nieprzedłożenia do podpisu ustawy budżetowej w wyznaczonym tym przepisem terminie. Wyjątek z art. 131 ust. 4 Konstytucji nie powinien natomiast być rozumiany w ten sposób, że uniemożliwia skrócenie kadencji Sejmu, który nie jest w stanie wyłonić większości rządowej (art. 155 ust. 1 Konstytucji).

Kwestia katalogu wykonywanych przez Marszałka Sejmu kompetencji Prezydenta rodzi wątpliwości także natury językowej. Oto bowiem Konstytucja wspomina jedynie o „tymczasowym wykonywaniu” obowiązków Prezydenta. Z tymczasowości tego stanu niektórzy wywodzą możliwość wykonywania przez zastępcę jedynie takich kompetencji, które nie będą wywoływały trwałych skutków. Z kolei z określenia kom­petencji słowem „obowiązki” wywodzi się, że osoba zastępująca Prezydenta może wykonywać tylko czynności niezbędne (lub bardziej rygorystycznie: jedynie te kom­petencje, które „muszą być wykonane”, tj. których samo wykonanie pozostawione jest swobodzie decyzyjnej Prezydenta⁹). W moim przekonaniu, nie warto konstruować generalnej zasady zawężającej katalog kompetencji prezydenckich, które może wy­konywać osoba tymczasowo zastępująca Prezydenta. Każdy przypadek możliwości realizacji takich kompetencji przez któregoś z marszałków izb należy rozpatrywać indywidualnie. Skłaniam się jednak ku tezie, że ewentualne wykonanie przez zastępcę takiej kompetencji, której skutki są dalsze niż tymczasowe lub która jest „uprawnie­niem”, a nie obowiązkiem Prezydenta, powinno podlegać ocenie politycznej, nie zaś (z tej tylko przyczyny) ocenie legalności takiego działania¹⁰.