5.2. Należy dodać, że sama penalizacja zachowania, polegającego na umyślnym zaniechaniu podjęcia przez przewodniczącego (organizatora) zgromadzenia środków związanych z zapewnieniem pokojowego charakteru zgromadzenia (art. 18 projektu), nie jest nieproporcjonalnym naruszeniem wolności zgromadzeń. W wyroku TK o sygn. akt K 44/12 art. 13a Prawa o zgromadzeniach – będący odpowiednikiem art. 18 opiniowanego projektu – został uznany za zgodny m.in. z art. 57 Konstytucji (pkt 14 sentencji).

6. Uwagi dotyczące zgodności projektu z prawem międzynarodowym

6.1. Jak wskazano w dołączonym do projektu ustawy uzasadnieniu, uregulowanie zasad i trybu organizowania oraz odbywania zgromadzeń powinno uwzględniać standardy międzynarodowe, w tym prawa gwarantowane przez Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284; dalej powoływana jako „EKPCz” lub „Konwencja”). W szczególności projekt ma stanowić realizację wytycznych wskazanych przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPCz) w wyroku z dnia 3 maja 2007 w sprawie Bączkowski i inni przeciwko Polsce (skarga nr 1543/06).

Respektowanie standardów międzynarodowych jest uzasadnione zarówno wyrażonym w art. 9 Konstytucji obowiązkiem przestrzegania przez RP wiążącego ją prawa międzynarodowego, jak i tym, że wspomniany wyżej Europejski Trybunał Praw Człowieka uwzględnia kontekst prawa międzynarodowego wówczas, gdy rozważa przedmiot i cel przepisu EKPCz odnoszący się do rozważanej kwestii prawnej (por. wyrok z 29 stycznia 2008 r. w sprawie Saadi p. Zjednoczonemu Królestwu, § 62; szerzej por. Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, t. I, Komentarz do artykułów 1-18, pod red. L. Garlickiego, Warszawa 2010, s. 654–655).

Wolność zgromadzania się podlega ochronie na podstawie art. 11 EKPCz, w którym przewidziano m.in., że „każdy ma prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się” (ust. 1), a wykonywanie tego prawa „nie może podlegać innym ograniczeniom niż te, które określa ustawa i które są konieczne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na interesy bezpieczeństwa państwowego lub publicznego, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwu, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób […]” (ust. 2).