Z orzecznictwa ETPCz wynika, iż przepis ten nie tylko chroni jednostkę przed nieuzasadnioną ingerencją władz publicznych, ale nakłada na władze publiczne pozytywny obowiązek podjęcia odpowiednich działań, aby zapewnić skuteczne korzystanie z wolności zgromadzeń. Ograniczenia zaś praw zagwarantowanych w art. 11 muszą być wąsko interpretowane i mogą je usprawiedliwiać jedynie ważne i przekonujące powody (por. M.A. Nowicki, Wokół Konwencji Europejskiej. Komentarz do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, Warszawa 2013, s. 826 i powołane tam orzecznictwo).

6.2. Za trafne należy uznać odstąpienie w art. 3 projektowanej ustawy od kryterium liczebności występującego w ustawie z dnia 5 lipca 1990 r. – Prawo o zgromadzeniach. Wyłączenie z zakresu zgromadzeń zgrupowania poniżej 15 osób nie znajduje uzasadnienia w treści art. 11 EKPCz, w którym nie określono minimalnej liczby osób konstytuujących zgromadzenie. Co więcej, skoro Konwencja gwarantuje „każdemu” prawo do swobodnego, pokojowego zgromadzania się, ustanowienie przez ustawodawcę progu liczbowego na poziomie 15 osób niesie niebezpieczeństwo arbitralnego pozbawienia ochrony wynikającej z art. 11 EKPCz uczestnikom mniej licznych zgromadzeń.

Proponowany przez projektodawcę w art. 3 podział zgromadzeń na stacjonarne i marsze zgodny jest z przyjętą w orzecznictwie ETPCz interpretacją, zgodnie z którą prawo do swobodnego zgromadzania się obejmuje zarówno zgromadzenia statyczne, jak i publiczne pochody (por. wyrok ETPCz w sprawie Djavit An p. Turcji z dnia 20 lutego 2003 r., skarga nr 20652/92 § 56, za: Konwencja …, s. 697).    

Prawo do pokojowego gromadzenia się, o którym mowa w art. 11 Konwencji, należy rozumieć w ten sposób, że organizatorzy i uczestnicy zgromadzenia nie mają zamiaru użycia przemocy (por. wyrok ETPCz z dnia 2 października 2001 r. w sprawie Stankov and United Macedonian Organization Ilinden p. Bułgarii, skargi nr 29221/95 i 19225/95) ani w inny sposób nie zaprzeczają podstawom społeczeństwa demokratycznego (por. wyrok ETPCz w sprawie Faber p. Węgrom z 24 lipca 2012 r., skarga nr 40721/08, § 37).  Wprowadzony w art. 4 ust. 2 projektu zakaz uczestnictwa w zgromadzeniach osób posiadających przy sobie broń, materiały wybuchowe, wyroby pirotechniczne lub inne niebezpieczne materiały lub narzędzia zgodny jest z konwencyjnym wymogiem, by zgromadzenie miało charakter „pokojowy”.