Z kolei w wyroku o sygn. akt P 1/05 o wyłączeniu „przywileju korzyści” zdecydowały argumenty prawnomiędzynarodowe: „Wymóg przestrzegania przez Polskę wiążących ją umów międzynarodowych (art. 9 Konstytucji) i zaciągnięte z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej zobowiązania nie pozwalają na wyłączenie skutku odroczenia wobec sprawy, która była przyczyną wszczęcia postępowania przed Trybunałem”. Natomiast w wyroku o sygn. Akt P 1/11 o nieprzyznaniu „przywileju korzyści” przesądziła specyfika kontrolowanej materii: „nie ma bowiem ani prawnej, ani praktycznej możliwości „odwrócenia” zakończonych konkursów prowadzonych w ramach regionalnych programów operacyjnych, gdyż przyznane na ich mocy ściśle określone środki zostały już rozdysponowane i wypłacone beneficjentom, a częściowo także wydane.”

VI. CHARAKTER „PRZYWILEJU KORZYŚCI” I PROBLEMY Z TYM ZWIĄZANE

Charakter „przywileju korzyści” może budzić poważne wątpliwości. Jak sama nazwa wskazuje, jest to „przywilej”, a zatem jego adresat ma możliwość skorzystania z niego, choć nie jest to jego obowiązkiem. Skarżący może zatem, lecz nie musi, w okresie odroczenia wystąpić o wznowienie postępowania, uchylenie decyzji lub wzruszenie innego rozstrzygnięcia wydanego na podstawie niekonstytucyjnego przepisu.

Również sąd pytający, rozstrzygając w okresie odroczenia toczącą się przed nim sprawę, może uwzględnić skutki stwierdzenia przez TK niekonstytucyjności przepisu, ale — skoro jest to przywilej — może z niego nie skorzystać i rozpoznać sprawę tak jak inne sądy. W kontekście owego uprawniającego charakteru „przywileju korzyści” warto zasygnalizować kilka problemów.