Analizując kompleksowe badania empiryczne w tym zakresie, należy zwrócić uwagę, iż rządy mniejszościowe w państwach Europy Zachodniej były w latach 1945–1987 dość powszechne, np. stanowiły 40% ogółu rządów we Francji, 42% we Włoszech, 60% w Hiszpanii, 41% w Irlandii, zaś w krajach skandynawskich oscylowały między 50–90%. Mimo iż później nie prowadzono żadnych prawdziwych badań naukowych na ten temat, to widać ogólną tendencję, która pozwala zakwestionować pogląd, iż rządy mniejszościowe są właściwe dla systemów pogrążonych w kryzysie parlamentarnym. W istocie, rzeczywiście w nich występują, niemniej stanowiły one jedynie ok. 27% wszystkich rządów. W krajach o stabilnej sytuacji politycznej odsetek ten wyniósł ponad 37%. Nie ulega zatem wątpliwości, iż cechują przede wszystkim drugą grupę systemów, z racji bardziej regularnego w nich występowania. Jeśli więc koniecznie należy przypisać je do któregoś z nich, to — gdyby oprzeć się na badaniach empirycznych, a nie na rozważaniach teoretycznych — stosowniejsza byłaby druga opcja.