Foto: Jürgen z Sandesneben, Wikipedia.org

Według rzecznika generalnego Melchiora Watheleta, Polska uchybiła ciążącemu na niej obowiązkowi transpozycji dyrektywy w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych Polska powinna zostać obciążona okresową karą pieniężną w wysokości 61 380 EUR dziennie naliczaną od dnia ogłoszenia wyroku Trybunału ze względu na fakt, że w dniu analizy okoliczności faktycznych zarzucane jej uchybienie utrzymywało się.

Traktat z Lizbony, który wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009 r., pozwala Trybunałowi Sprawiedliwości na nałożenie, już na etapie pierwszego wyroku stwierdzającego uchybienie zobowiązaniom państwa członkowskiego, sankcji pieniężnych z uwagi na brak poinformowania Komisji o środkach podjętych w celu transpozycji dyrektywy^[1].

W 2009 r. Parlament i Rada przyjęły trzy dyrektywy w ramach „pakietu energetyczno- klimatycznego”^[2]. Celem tego pakietu było ustanowienie ram prawnych pozwalających Unii na osiągnięcie w 2020 r. redukcji emisji gazów cieplarnianych o 20% w stosunku do ich poziomu w roku 1990, podniesienie udziału energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych do 20% w końcowym zużyciu energii brutto i zwiększenie wydajności energetycznej w Unii o 20%.

W ramach tego pakietu, dyrektywa 2009/28 wyznacza między innymi obowiązkowe krajowe cele w odniesieniu do całkowitego udziału energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto oraz w transporcie. Nakłada ona na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia, by poszczególne procedury administracyjne, uregulowania i kodeksy uwzględniały szereg gwarancji, informacji lub zachęt. Dyrektywa ustanawia ponadto szereg obowiązków w zakresie zapewnienia dostępu do różnego typu informacji dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i jej stosowania oraz rozpowszechniania takich informacji. Określa ona kryteria zrównoważonego rozwoju, jakie muszą spełniać biopaliwa i biopłyny, aby zostać uwzględnione do celów kontroli zgodności z wymogami tej dyrektywy oraz do celów ich kwalifikowalności do wsparcia finansowego. Dyrektywa 2009/28 ustanawia także zasady pozwalające zapewnić weryfikację poszanowania tych kryteriów zrównoważonego rozwoju. Wreszcie, stanowi ona, że krajowe przepisy transponujące powinny wejść w życie i zostać przekazane Komisji nie później niż w dniu 5 grudnia 2010 r.

Uznawszy, że akty notyfikowane przez Polskę nie stanowią transpozycji dyrektywy, Komisja wniosła skargę do Trybunału. Zarzuciła Polsce, po pierwsze, że nie przyjęła przepisów niezbędnych w celu zastosowania się do dyrektywy, a po drugie, że w każdym razie nie powiadomiła jej o ewentualnych istotnych instrumentach prawnych. Komisja wniosła do Trybunału o nałożenie na Polskę obowiązku zapłaty okresowej kary pieniężnej w wysokości 61 380 EUR za każdy dzień opóźnienia, naliczanej od dnia ogłoszenia wyroku w omawianej sprawie.