- Czy można powiedzieć, że gwary też się rozwijają?

- Oczywiście - gwary są żywe, choć są też takie, które zamierają. Są mniej skrępowane niż język polski i tym sposobem są bogacącym się zasobem, nie tylko słowotwórczym, ważnym dla języka ogólnego. Jednym z powodów naszej troski jest właśnie to, że mamy swój własny, polski zasób, a język nasz jest zachwaszczany anglicyzmami, germanizmami czy rusycyzmami, choć zdajemy sobie sprawę, że nie da się tego ani uniknąć ani temu zapobiec. Przecież nie postawimy bariery przed napływem słów z różnych języków. Najpierw te słowa zachowują się jak obce, a później ulegają spolszczeniu, np. zaczynają się odmieniać. To nie jest nic złego, ani nowego. Niektóre z obcych słów przeżyją w języku polskim, inne pójdą w zapomnienie. Ważne jest jednak to, że mamy w gwarach zasób słów, z którego możemy czerpać, i czerpiemy, chociaż nie zawsze chcemy to widzieć. Gwara jest istotną częścią kultury regionalnej, dbając o nią, szanujemy i wzmacniamy tradycje regionalne, obyczaje regionalne, co też jest bardzo ważne dla kultury polskiej. Trzeba również wyrugować stereotypowe myślenie, że jeśli ktoś posłuży się słowem czy zwrotem gwarowym, to jest to człowiek gorszy, niewykształcony, że powinien się tego wstydzić. Otóż wstydzić powinien się ten, który tak myśli. Powinno nas to zaciekawić, bowiem ten człowiek jest nośnikiem regionalnej odmiany polskiej kultury. Tych, którzy używają gwary, powinniśmy szanować za to, że znają dodatkowe słowa, potrafią w inny sposób coś określić niż w mówionym języku ogólnopolskim. Przez wiele dziesiątków lat  niestety potępiano takie osoby jako posługujące się niskim, złym, zepsutym językiem.