4. Zgodnie z art. 8 ust. 1 akapity pierwszy i trzeci tej dyrektywy: „Z zastrzeżeniem art. 10 państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji wszelkie projekty przepisów technicznych, z wyjątkiem tych, które w pełni stanowią transpozycję normy międzynarodowej lub europejskiej, w którym to przypadku wystarczająca jest informacja dotycząca odpowiedniej normy. Przekazują Komisji także podstawę prawną konieczną do przyjęcia [powody przyjęcia] uregulowań technicznych, jeżeli nie zostały one wyraźnie ujęte w projekcie. […]

Państwa członkowskie przekazują projekt ponownie i na powyższych warunkach, jeżeli dokonają w tekście jakichś zmian, które w istotny sposób wpływają na zakres jego zastosowania, skracają wyjściowo przewidziany harmonogram wdrożenia, dodają więcej specyfikacji lub wymagań lub zaostrzają wspomniane wymagania”.

Prawo krajowe

5. Do dnia 31 grudnia 2009 r. urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych normowała ustawa z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (t.j. Dz.U. 2004, nr 4, poz. 27, ze zm.) (zwana dalej „ustawą o grach i zakładach wzajemnych”).

6. Artykuł 2 ust. 2b tej ustawy stanowił: „Grami na automatach o niskich wygranych są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych i elektronicznych o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których wartość jednorazowej wygranej nie może być wyższa niż równowartość 15 [EUR], a wartość maksymalnej stawki za udział w jednej grze nie może być wyższa niż 0,07 [EUR]”.

7. Zgodnie z przepisami owej ustawy właściciele takich automatów mogli je użytkować po otrzymaniu zezwolenia wydanego przez właściwy miejscowo organ skarbowy. Zezwolenia wydawane były właścicielom automatów na okres sześciu lat z możliwością przedłużenia na kolejne sześć lat na wniosek zainteresowanego.

8. Artykuł 7 ust. 1a omawianej ustawy stanowił: „Urządzanie gier na automatach o niskich wygranych jest dozwolone wyłącznie w punktach gier na automatach o niskich wygranych”.

9. Artykuł 30 ustawy o grach i zakładach wzajemnych stanowił: „Punkty gry na automatach o niskich wygranych mogą być usytuowane w lokalach gastronomicznych, handlowych lub usługowych, oddalonych co najmniej 100 m od szkół, placówek oświatowo wychowawczych, opiekuńczych oraz ośrodków kultu religijnego”.