III. Orzeczenia Sądu Konstytucyjnego Ukrainy obowiązują na terytorium Ukra­iny, są ostateczne i nie podlegają zaskarżeniu. Mimo to 16 marca 2014 r. na Krymie przeprowadzono referendum. Według oficjalnych wyników wzięło w nim udział 83,1% uprawnionych do głosowania, 96,77% z nich opowiedziało się za przystąpieniem do Rosji, 2,51% za przywróceniem Konstytucji z 1992 r i za statusem Krymu jako czę­ści Ukrainy[10].

Dzień później, 17 marca 2014 r. Rada Najwyższa Autonomicznej Republiki Kry­mu ogłosiła niepodległość Krymu, a prezydent Rosji wydał dekret nr 147 o uznaniu Republiki Krymu[11]. Dnia 18 marca 2014 r. podpisano umowę między Rosyjską Federacją i Republiką Krymu o przyjęciu do Rosyjskiej Federacji Republiki Krymu i ustanowieniu w składzie Rosyjskiej Federacji nowych podmiotów, a prezydent Ro­sji na podstawie art. 125 ust. 2 Konstytucji Federacji Rosyjskiej i art. 7 pkt 4 fede­ralnej ustawy konstytucyjnej z 17 grudnia 2001 r., nr 6-ФКЗ, o trybie przyjmowania do Federacji Rosyjskiej i ustanowienia w jej składzie nowego podmiotu Federacji Rosyjskiej[12], wystąpił do Sądu Konstytucyjnego Federacji Rosyjskiej o weryfikację zgodności z konstytucją tej umowy[13]. Tylko wtedy, gdy Sąd Konstytucyjny Rosji uzna, że umowa o przyjęciu do Federacji Rosyjskiej nowego podmiotu jest zgodna z konstytucją, może nastąpić jej ratyfikacja (art. 8 ust. 1 ustawy o trybie przyjmowa­nia do Federacji Rosyjskiej i ustanowienia w jej składzie nowego podmiotu Federa­cji Rosyjskiej).