W ramach swobody przysługującej ustawodawcy mieści się również wprowadzenie wyjątków od powyższych zasad i przyznanie świadczeń emerytalnych osobom, które albo w ogóle nie współtworzyły funduszu, albo z różnych powodów nie opłacały w pewnych okresach swojego życia składek na ubezpieczenie społeczne. Do tej ostatniej grupy ustawodawca zaliczył osoby odbywające przed 1999 r. zasadniczą służbę wojskową, w wypadku których nie były odprowadzane składki na ubezpieczenie emerytalne. Jest to uzasadnione tym, że osoby te we wspomnianym okresie realizowały obowiązek obrony Ojczyzny w formie przewidzianej w ustawie o powszechnym obowiązku obrony.

W ramach swobody ustawodawcy mieści się również wybór mechanizmu pozwalającego na płynne przejście osób ubezpieczonych ze starego do nowego systemu emerytalnego. Wybór instytucji kapitału początkowego, która z istoty swej ma charakter przejściowy, gdyż odnosi się tylko do ściśle określonej grupy osób ubezpieczonych, nie wymaga oparcia tej instytucji na rozwiązaniach właściwych nowemu systemowi emerytalnemu. Istotne jest natomiast odzwierciedlenie w niej pewnych dotychczasowych rozwiązań. To ostatnie ma zaś miejsce w świetle zaskarżonych przepisów. Okres zasadniczej służby wojskowej odbytej przed 1999 r. – podobnie jak w tzw. starym systemie – potraktowany został jako okres składkowy bez dochodu.

TK stwierdził, że kwestionowana regulacja prawna nie narusza prawa do równego dostępu do zabezpieczenia społecznego. Odmienne traktowanie osób odbywających zasadniczą służbę wojskową przed 1999 r. oraz innych grup ubezpieczonych wynika z tego, że podmioty te nie charakteryzują się w równym stopniu tą samą cechą istotną (relewantną), co uzasadniałoby ich równe traktowanie. Osób, za które nie były odprowadzane składki nie można bowiem traktować identycznie jak osób, za które składki takie odprowadzano. Przy kształtowaniu zakresu prawa do zabezpieczenia społecznego ustawodawca musi uwzględnić wynikający z zasady sprawiedliwości społecznej postulat zachowania słusznych, sprawiedliwych proporcji pomiędzy wielkością emerytury, będącej z samej nazwy świadczeniem „zasłużonym”, a rozmiarami „zasługi”, wyznaczonymi przede wszystkim przez długość okresu aktywności zawodowej prowadzącej do nabycia prawa do emerytury oraz dochody osiągane w ramach tej aktywności. Skoro skarżący nie kwestionował zasady nieodprowadzania składek emerytalnych za żołnierzy zasadniczej służby wojskowej przed 1999 r., zaś jednym z czynników wpływających na wysokość emerytury jest wysokość odprowadzanych składek emerytalnych, to nie było podstaw do uwzględnienia zarzutu naruszenia prawa do równego traktowania w zakresie zabezpieczenia społecznego.