Trybunał wywiódł też, że ustawodawca – działając w ramach przysługującej mu swobody – był uprawniony do „wybiórczego” objęcia obowiązkiem podatkowym stanu faktycznego polegającego na wydobyciu miedzi i srebra, jako że ustawa zasadnicza nie wprowadza zasady powszechności opodatkowania w wymiarze przedmiotowym. W ten sposób, przewidując powinność podmiotów dokonujących w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej wydobycia miedzi oraz srebra, nie naruszył również zasady powszechności w aspekcie podmiotowym. Wynika to stąd, że adresat normy podatkowej został oznaczony generalnie, przez odwołanie się do jego cech rodzajowych, a nie indywidualnych (np. przez wskazanie KGHM Polska Miedź S.A.). Jednocześnie niezasadny jest pogląd wnioskodawcy o konieczności uznania za grupę relewantną, wymagającą równego traktowania, wszystkich podmiotów wydobywających kopaliny. Oznaczałoby to bowiem jednakowe traktowanie podmiotów, które znajdują się w różnej sytuacji, spowodowanej m.in. odmiennymi kosztami wydobycia poszczególnych kopalin czy innymi opłatami publicznoprawnymi związanymi z ich wydobyciem.