Po wojnie Komarnicki zdecydował się pozostać na emigracji w Wielkiej Brytanii. Kierowały nim względy osobiste (choroba żony). Podobnie jak Stanisław Grabski czy premier Stanisław Mikołajczyk, uważał w tym czasie, że sprawy polskie można rozwiązywać tylko w kraju. Do powrotu do Polski zachęcała go również uchwała Rady Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego powierzająca mu katedrę nauki o państwie i prawie państwowym na reaktywowanej uczelni. Ze wspomnianych wyżej względów osobistych, również odmówił przyjęcie tej propozycji.

W pierwszych latach po wojnie, w Wielkiej Brytanii wykładał na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu w Oksfordzie, w Polskiej Szkole Nauk Politycznych w Londynie oraz w Haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego. Zmarł w Londynie w marcu 1953 roku. W swej działalności naukowej zajmował się różnymi zagadnieniami prawa konstytucyjnego, nauką o państwie, a także prawem politycznym i międzynarodowym a także ogólną teorią państwa i prawa oraz historią ustroju politycznego. Był autorem wielu studiów i prac, z których najważniejszymi były: Polskie prawo polityczne, geneza i system (1922, i liczne późniejsze, aktualizowane wydania), Geneza terytorium państwowego Polski (1925) oraz O zmianie Konstytucji Polskiej  (1927). [dr Adam Jankiewicz.]

[Prezentowany poniżej tekst wykładu prof. Wacława Komarnickiego publikowany jest według wersji zachowanej w Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Zbiór akt polskich władz emigracyjnych w Londynie, Zbiór dr Bogusława Kożusznika; sygn. 19 s.1-10. Inne kopie tekstu znajdują się także w Archiwum Instytutu i Muzeum im. Gen. Władysława Sikorskiego w Londynie np. w Kolekcji prof. Wacława Komarnickiego]