Przed wojną aktualnym było zagadnienie reformy studiów prawniczych, które opierały się na rozporządzeniu ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego o tymczasowej organizacji tych studiów z r.1920. Doświadczenie wykazało konieczność reformy pod wielu względami dla lepszego uzyskania czasu studiów, zbliżenia ich do życia przez większą ilość wykładów monograficznych i kursów specjalnych itd. Nie zdążono dokonać tej reformy w jej całokształcie w drodze wydania nowego rozporządzenia o studiach prawnych, ale praktycznie w pracy wydziałów prawnych wiele zasadniczych myśli reformy zostało urzeczywistnionych. Studia prawne na przestrzeni lat 1918-1939 doznały głębokich przeobrażeń. Kiedyś to były w opinii studentów najłatwiejsze studia, obecnie śmiem twierdzić, że opinia ta jest przeżytkiem... Statystyka egzaminacyjna to wykazuje dowodnie. Ale nie tylko podniesienie poziomu wymagań egzaminacyjnych wskazuje na postęp Istotne jest przesunięcie punktu ciężkości z wykładów na ćwiczenia seminaryjne. Na zjeździe profesorów prawa publicznego, który odbył się w 1935 r. w Poznaniu szczególny nacisk położyłem w swym referacie o metodach nauczania prawa publicznego, na samodzielną pracę studentów. Efekty takiej pracy są zgoła inne, niż bierne tylko przyswajanie gotowych pojęć w drodze lektury skryptów.

Niestety, na gruncie tutejszym z powodów, jak się mówi , okoliczności wojennych, ta lektura skryptów stanowić będzie magna pars. Musi więc być szczególnie intensywna i wnikliwa, by choć w części nad- robić brak innych pomocy.

Studia prawnicze młodzież obierała w Polsce bardzo chętnie i licznie. W r. akademickim 1937/38 na ogólną liczbę 48018 studiujących w wyższych szkołach państwowych i prywatnych, na wydziałach prawnych studiowało 13222 t.j. 27,5 %. Kończyło studia prawne zaledwie 10-12 % liczby zapisanych na I-szy rok. Egzaminy przesiewały więc znacznie kandydatów do zawodów prawniczych, bo też obierali oni tę drogę ze względów często ubocznych, choć dla tych jednostek istotnych, jak konieczność godzenia studiów z pracą zarobkową, a nie prawdziwego powołania w tym kierunku. Działali też w myśl tego błędnego, przestarzałego dziś poglądu, o którym wspomniałem, że studia prawne są najłatwiejsze spośród studiów na Uniwersytecie, nie mówiąc już o politechnikach. Rzeczywistość zadawała kłam temu poglądowi.