Zakłada się wprowadzenie tzw. pełnomocnictwa opiekuńczego. Oznacza to, że osoba dorosła i sprawna psychicznie może ustanowić pełnomocnika, który w jej imieniu podejmowałby określone decyzje, także osobiste, gdy ona sama w przyszłości dozna zaburzeń psychicznych.

Małżeństwa także dla osób z zaburzeniami psychicznymi

Zgodnie z obecnym prawem, osoba chora psychicznie nie może zawrzeć małżeństwa, jeśli została ubezwłasnowolniona całkowicie (nie może otrzymać zezwolenia na zawarcie związku małżeńskiego).
Natomiast Konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych gwarantuje wszystkim niepełnosprawnym, którzy są w odpowiednim wieku, prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, na zasadzie swobodnie wyrażonej i pełnej zgody na związek małżeński. W związku z tym przewiduje się zmianę tej regulacji poprzez wskazanie, że: „Nie może zawrzeć małżeństwa osoba, która z jakichkolwiek powodów znajduje się w stanie wyłączającym świadome wyrażenie woli”. Tym samym przyjęto, że choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy i zagrożenie zdrowia przyszłego potomstwa – nie będą bezwzględnymi przeszkodami w zawarciu małżeństwa. Przepis w proponowanym brzmieniu uwzględnienia konstytucyjną zasadę godności człowieka i zakaz dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność psychiczną. Uregulowano także kwestie unieważnienia małżeństwa.

W świetle nowych przepisów, jeśli kierownik USC dowie się lub będzie miał wątpliwość co do świadomego wyrażenia zgody na zawarcie małżeństwa przez którąś ze stron – odmówi przyjęcia oświadczeń o wstąpieniu w związek małżeński i zwróci się do sądu o rozstrzygniecie zdolności do zawarcia tego aktu. W takiej sytuacji sąd rozstrzygnie – na podstawie opinii biegłych z zakresu psychiatrii lub neurologii i psychologii – czy małżeństwo może być zawarte.
Lex.pl