Nie wiadomo więc obecnie, kto i na jakich zasadach może zainicjować w Zgromadzeniu Narodowym postępowanie o stwierdzenie trwałej niezdolności do peł­nienia urzędu przez Prezydenta, czy i w jaki sposób zasięgać opinii medycznej, czy i kto może przedstawiać opinie w tym przedmiocie ani wreszcie, na czym ma po­legać „trwałość” niezdolności do pełnienia urzędu. Przyjęcie stałej regulacji w tym zakresie jest o tyle istotne, że polskie prawo konstytucyjne nie przewiduje żadnego „zarządzenia tymczasowego”, na podstawie którego ktokolwiek mógłby realizować kompetencje Prezydenta RP w sytuacji faktycznej trwałej niezdolności Prezydenta RP do pełnienia swojego urzędu ze względu na stan zdrowia. Opróżnienie urzędu prezy­denckiego w tym przypadku wynika z uchwały Zgromadzenia Narodowego (dopiero podjęcie takiej uchwały otwiera przed Marszałkiem Sejmu możliwość wykonywania kompetencji Prezydenta), a to ona powinna być podjęta ze względu na stan zdrowia osoby sprawującej urząd Prezydenta.

Warto w tym miejscu zauważyć, że w państwach europejskich nie tylko organy parlamentarne zostały wyposażone w kompetencje do opróżnienia urzędu Prezydenta w ww. sposób (choć np. na Ukrainie Rada Najwyższa rozstrzyga w tej kwestii na wniosek Sądu Najwyższego, złożony z kolei na prośbę Rady Najwyższej Ukrainy, i na podstawie orzeczenia lekarskiego¹⁶). W Irlandii tymczasem decyzja w omawianym zakresie należy do Sądu Najwyższego¹⁷. Na Słowacji zaś to sąd konstytucyjny ob­wieszcza o niezdolności Prezydenta, gdy ta trwa dłużej niż sześć miesięcy¹⁸.

IV. Od opróżnienia urzędu należy odróżnić sytuacje, w których urząd jest co prawda obsadzony, jednak jego piastun nie może wykonywać związanych z tym urzędem kompetencji. Zgodnie z art. 131 ust. 1 Konstytucji RP, „jeżeli Prezydent Rzeczypospolitej nie może przejściowo sprawować urzędu, zawiadamia o tym Marszałka Sejmu, który tymczasowo przejmuje obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej. Gdy Prezydent Rzeczypospolitej nie jest w stanie zawiadomić Marszałka Sejmu o niemożności sprawowania urzędu, wówczas o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej rozstrzyga Trybunał Konstytucyjny na wniosek Mar­szałka Sejmu. W razie uznania przejściowej niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej Trybunał Konstytucyjny powierza Marszałkowi Sejmu tymczasowe wykonywanie obowiązków Prezydenta Rzeczypospolitej”. Tego zagadnienia w szczątkowym zakresie dotyczy art. 12 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym, regulujący katalog podmiotów zobowiązanych do osobistego udzia­łu w stosownym posiedzeniu Trybunału Konstytucyjnego.