Wyraźnie widać, że zaletą takiego rozwiązania jest jego niski koszt oraz fakt, że pozostałe po wypłacie ewentualnych odszkodowań pieniądze pozostają w systemie, ponieważ nadwyżka pozostała po zaspokojeniu roszczeń może być przeznaczona na uzupełnienie kontraktu dla wszystkich. Może być także - co będzie tańszym i mniej skomplikowanym rozwiązaniem - przeznaczona na zwiększenie kontraktu w roku następnym. Przy podziale tych środków powinna być brana pod uwagę szkodowość danej placówki. Zmniejszenie w tak niewielkim stopniu kontraktu nie będzie w sposób znaczący wpływać na obniżenie przychodów danej placówki, tym bardziej że w perspektywie będzie przynajmniej częściowe jego wyrównanie.

Proponowana przez ubezpieczyciela składka ubezpieczeniowa jest wielokrotnie wyższa a opłacana jest także z kontraktu. Szpitale nie mają przecież innych dochodów, w każdym razie większość ich nie ma, a te, które takie dochody mają, nie uważają, by te wpływy w sposób znaczący ważyły na ich przychodach. Skoro ciągle słychać, że pieniędzy w systemie jest za mało, tym bardziej nie należy ich z tego systemu wyprowadzać. Takie rozwiązanie może być wprowadzone niezależnie od tego, czy NFZ ulegnie podziałowi czy też nie. Fundusz może funkcjonować tak samo przy scentralizowanym systemie jak i przy podziale na fundusze, czy też kasy wojewódzkie lub regionalne. Jest to rozwiązanie najtańsze z możliwych, a pieniądze mogą być tam gromadzone choćby w formie oprocentowanych lokat. Każdego roku, biorąc pod uwagę rok poprzedni, powinno się ustalać minimalny poziom takiego funduszu, by niepotrzebnie nie zamrażać pieniędzy przeznaczonych przecież na leczenie. System jest prosty, tani i nie wymagający specjalnej obsługi, a przy tym gwarantuje, że każda nadwyżka nie będzie zyskiem firmy ubezpieczeniowej, ale zyskiem pacjenta, bo zostanie przeznaczona na jego leczenie.