Gmina odwołała się od tej decyzji, a gdy wojewoda ją podtrzymał sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Ten jednak zgodził się z argumentami wojewody. Nie ma tu miejsca, aby omówić całość uzasadnienia wyroku, niemniej na uwagę zasługuje jeden z elementów rozumowania sądu.
W uzasadnieniu do wyroku stwierdzono mianowicie, że z art. 4 oraz art. 118 Konstytucji nie można wywodzić tezy, jakoby na poziomie samorządu można było stosować mechanizm inicjatywy uchwałodawczej mieszkańców, analogicznie do instytucji inicjatywy ustawodawczej, bo te przepisy dotyczą wyłącznie poziomu krajowego. Na poziomie lokalnym, zdaniem sądu, ustawodawca zdecydował natomiast, że obowiązuje wyłącznie demokracja przedstawicielska. W związku z tym nie ma tam miejsca na takie rozwiązania jak usankcjonowanie w statucie samorządu inicjatywy uchwałodawczej mieszkańców, które działają zgodnie z logiką demokracji bezpośredniej.

Ten dość kontrowersyjny wyrok Wrocławskiego WSA niestety nie był jedynym. Wojewoda dolnośląski również nie był jedynym wojewodą, który uchylał zmiany w statutach gmin i powiatów regulujące inicjatywę uchwałodawczą mieszkańców. Te przypadki pokazują, że niestety chcąc promować instytucję obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej, być może nie uda się uniknąć osadzenia jej w przepisach ustawowych.

Mniej lub bardziej świadomie naprzeciw temu problemowi wychodził prezydencki projekt ustawy o wzmocnieniu udziału mieszkańców w działaniach samorządu terytorialnego, o współdziałaniu gmin, powiatów i województw oraz o zmianie niektórych ustaw po konsultacjach społecznych, który zawierał może nie najlepsze, ale jednak ramowe regulacje obywatelskiej inicjatywy uchwałodawczej. Niestety prace na tym projektem zamarły.

Instytut Spraw Publicznych