Program romski realizowany był prawidłowo, choć nie w pełni skutecznie. Obejmował on osiem obszarów, m.in.: Edukację, Przeciwdziałanie bezrobociu, Zdrowie i higienę, Sytuację bytową, Bezpieczeństwo. Realizacja Programu poprawiła sytuację mniejszości romskiej w większości tych obszarów, m.in. w zakresie spraw bytowych. W poszczególnych gminach w miarę możliwości zmodernizowano i wyremontowano mieszkania socjalne, podłączono osiedla romskie do wodociągów i kanalizacji lub zapewniono sanitariaty kontenerowe. Zwiększyła się również medyczna świadomość Romów i dostęp do opieki lekarskiej dzięki temu, że w gminach zatrudniono pielęgniarki środowiskowe pochodzenia romskiego, promowano szczepienia ochronne, prowadzono prelekcje dotyczące higieny i profilaktyki zdrowotnej oraz utworzono miejsca, w których Romowie mogli uzyskać doraźną pomoc medyczną. Pierwsze efekty tych działań można było zauważyć jeszcze przed zakończeniem Programu: w 2013 r. badaniami lekarskimi i szczepieniami ochronnymi objęto blisko dwa tysiące Romów, podczas gdy w 2005 r. było ich niespełna 900.

Dzięki intensywnym działaniom w obszarze edukacji, na które przeznaczono niemal połowę środków z rządowych dotacji, sprawy materialne nie są już przeszkodą w pobieraniu nauki przez uczniów romskich. Sfinansowano m.in. wydanie pierwszego elementarza dla dzieci romskich Miri szkoła. Romano elementaro oraz wyposażono dzieci i młodzież romską w podręczniki i przybory szkolne, dzięki czemu udało się zniwelować różnice materialne. Dofinansowano inicjatywy artystyczne, propagujące historię Romów, wsparcie uzyskały romskie wydawnictwa (gazeta „Romano Atmo - Cygańska Dusza”) oraz badania naukowe dotyczących historii i kultury Romów. Minister Administracji i Cyfryzacji przyznawał także stypendia dla uczniów i studentów pochodzenia romskiego. Sami Romowie za szczególnie pożyteczne uznali organizację szkolnych zajęć wyrównawczych, wypoczynku letniego, świetlic środowiskowych i ubezpieczenie uczniów.

Barierą w poprawie wykształcenia Romów pozostał jednak nadal czynnik kulturowy. Pozytywny efekt przyniosło powołanie i wpisanie na listę zawodów asystentów edukacji romskiej. Dzięki ich zatrudnieniu poziom systematycznego i aktywnego uczestnictwa uczniów pochodzenia romskiego w zajęciach szkolnych wzrósł z niespełna 65 do 72 proc. Nie udało się natomiast poprawić poziomu realizacji obowiązku szkolnego; nadal do szkół uczęszcza nie więcej niż 88 proc. dzieci romskich. Według danych Kuratorium Oświaty we Wrocławiu liczba romskich uczniów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych znacząco maleje w stosunku do liczby tych uczniów w szkołach podstawowych. Dzieje się tak przede wszystkim z powodu niskiej motywacji Romów do nauki i narastających zaległości (np. wskutek częstych wyjazdów), przy jednocześnie niewystarczającej mobilizacji ze strony środowiska rodzinnego. Wskazywano także na ugruntowane w tradycji romskiej wczesne zamążpójścia i brak dostatecznej wiedzy o obowiązkach rodziców.