Dziennikarze powinni stosować powyższe kryteria. Jeśli zatem publikacja dotyczy jednego z najbardziej wrażliwych obszarów życia prywatnego osoby powszechnie znanej, która jednak nie pełni funkcji publicznej, wymaga się od dziennikarzy przedstawienia mocnego uzasadnienia dla takiej ingerencji i wykazania stosunkowo ścisłego związku z działalnością publiczną tej osoby, a także zachowania odpowiednio wyważonej formy. Publikacja o charakterze sensacyjnym, pozbawiona odniesienia do spraw publicznych, przygotowana w oparciu o głęboko ingerujące w prywatność metody zdobywania informacji, nie podlega ochronie.

Z punktu widzenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, dochowanie należytej staranności i zasad etyki dziennikarskiej przez dziennikarzy ma kluczowe znaczenie dla znalezienia równowagi pomiędzy wolnością słowa a prawem do prywatności (zob. wyroki ws. Stankiewicz i inni p. Polsce, Rothe p. Austrii).

Helsińska Fundacja Praw Człowieka pragnie zauważyć, że publikacje przygotowane z naruszeniem standardów dziennikarskich wpływają negatywnie na poziom wolności słowa. Obniżają jakość przekazu medialnego, osłabiając rolę dziennikarzy jako „publicznych Stróży”. Co więcej, odwracają uwagę od dyskusji o ważnych problemach społecznych, które niekiedy są podnoszone w tego typu publikacjach (jak mobbing i molestowanie seksualne w miejscu pracy). W rezultacie istotne zagadnienia o publicznym znaczeniu przykrywane są tanią sensacją.
HFPC