Obecnie wydobycie węgla spada - w 2012 wyniosło 39 mln t, w 2013 tylko 36 mln t. Strata netto za 2013 wyniosła 700 mln zł. W 2014 roku spółka jest na skraju bankructwa. Jako główne przyczyny problemów wskazywane są: konkurencja ze strony węgla importowanego, spadki cen węgla na rynkach światowych, zacofanie technologiczne spowodowane przeznaczaniem większości zysków na wypłaty zamiast na inwestycje, niska efektywność pracy (np. bardzo długi czas dojścia do przodków) i przerosty zatrudnienia w działach administracyjnych i niska kultura zarządzania. Jak jednak wskazuje FOR węgiel importowany stanowi jedynie 8% krajowego zużycia i to głównie na północy kraju, gdzie transport ze Śląska jest droższy niż z bałtyckich portów przeładunkowych. Głównym problemem KW jest niska efektywność i wysokie koszty własne.

W 2014 roku rząd po raz kolejny odroczył spłatę należności wobec urzędów skarbowych oraz ZUS w wysokości ponad 280 mln zł. Odroczenie uzasadniono "ochroną tysięcy miejsc pracy w regionie śląskim".

Jak wynika z danych finansowych KW za pierwsze półrocze 2014 roku z 15 kopalni w grupie aż 12 przynosi straty. Zysk przynoszą kopalnie:

Marcel (74 zł. zysku na tonie wydobytego węgla),
Piast (zysk: 16 zł./t.) i
Ziemowit (zysk: 9 zł./t.),
w pozostałych strata na każdej wydobytej tonie węgla wynosi od 12 zł (Chwałowice) do 247 zł (Brzeszcze). W I. półroczu 2014 r. cała spółka zatrudniała 53 127 pracowników.

Najlepiej sytuację obrazuje tabela, którą podał główny analityk bankier.pl Krzysztof Kolany we wrześniu 2014:

Dodatkowym zagadnieniem związanym z kosztem prowadzenia działalności przez Kompanię Węglową jest nadzwyczajna mnogość związków zawodowych działających wewnątrz spółki. Ilość organizacji związkowych w Kompanii Węglowej S.A. wynosi 161, natomiast poziom uzwiązkowienia to 101,86%.