Cóż, wiedzą również o tym pozostali posłowie z komisji i na razie nie dopuszczają, by tego typu pomysły były oblekane w ustawowy język. Sprytne to posunięcie – dzięki tym „niewinnym” zmianom tak naprawdę wyłącza się działanie art. 17 konstytucji. I to jest zapewne problem.

Czy dla tych osób wrogiem muszą być samorządy zawodów zaufania publicznego? Ale przecież karierę polityczną należy robić.
Nikt tego akurat w tym kraju nie zabroni. I to bardzo dobrze, że tego typu działania są dopuszczalne. W końcu mamy wolność i demokrację!

Pozostaje tylko jedno „ale”. Może wreszcie czas przestać robić polityczne kariery na czystej wody populizmie? Oj, trochę się chyba zagalopowałem...

Juan Peron, od którego sprytnej działalności publicznej słowo to się wywodzi, ma w naszym kraju godnych, jak widać, naśladowców.

Brawo za odrobienie lekcji z praktyki nauk politycznych. Dwója jednak należy się za stosowanie setny już chyba raz tego samego straszaka.

Młodzi prawnicy doskonale wiedzą, że aby dostać się na aplikację, wystarczy zdać państwowy, UWAGA! PAŃSTWOWY, egzamin i tyle. By zostać radcą prawnym, należy zdać również – o zgrozo! – państwowy egzamin. I znowu aż tyle lub tylko tyle. Może warto nie zdawać żadnych egzaminów? Proszę bardzo. Niech to prawo obowiązuje już w szkole. Kto będzie wtedy elitą intelektualną naszego kraju? Wszyscy?

Czysty egalitaryzm! Ale czemu nie spróbować zrewitalizować wszystkiego? Zacznijmy od szkół: podstawowej, gimnazjum, liceum, technikum, studiów, doktoratów, habilitacji. Niech każdy może być tym, kim zapragnie i kim pragnie zostać. Jak blisko tu od republikanizmu do szczerego utopijnego socjalizmu w wydaniu Charlesa Fouriera. Tak trzymać, a z tego rozdania powstaną nurty polityczne, o jakich nie śniło się nawet największym kamczackim eremitom...
Radca Prawny