Jeśli obywatel uderzył w bójce obywatela i ranę mu zadał, ale przysiągł, że uczynił to nieumyślnie, to tylko opłacał lekarza poszkodowanemu.

Bardzo dokładnie określono, kto komu i ile płaci za usługi, jednocześnie dokładnie wyznaczono kary za to że dana usługa została źle wykonana, powodując określone szkody albo śmierć bądź uszczerbek zdrowia. Jeśli murarz zbudował komuś dom i dom się zawalił, powodując śmierć, murarz tracił życie. Jeśli dom był źle zbudowany to murarz zobowiązany był odbudować go z własnych środków.

Inaczej postępowano kiedy wydarzył się przypadek (trudno, wola boska) a inaczej jeśli ktoś był uprzedzony o zagrożeniu a mimo to nie przedsięwziął zapobiegawczych środków.

Jeśli bydlę ulicą przechodząc obywatela ubodło i spowodowało jego śmierć, sprawa ta roszczeniom nie podlega.
Jeśli bydlę obywatela jest bodliwe i że jest bodliwe władze okręgu jego oficjalnie powiadomiły go, a rogów jego nie przyciął, bydlęcia swego nie spętał i bydlę to syna obywatela ubodło i spowodowało jego śmierć, pół miny srebra da; jeśli to niewolnik obywatela, 1/3 miny srebra da.

Oskarżenia trzeba było udowodnić. Jeżeli ktoś oskarżył obywatela o przestępstwo, a nie potrafił udowodnić winy, płacił karę, a nawet mógł stracić życie. Nie było tak że opluwało się swego przeciwnika, a potem nawet odmawiało się przeprosin.
To wszystko działo się 1000 lat przed powstaniem Rzymu, którego prawa do dziś podziwiamy.
Zastanawiam się, jak by Hammurabi potraktował wyroki naszych sądów, długie areszty wydobywcze, głupotę niektórych prokuratorów i sędziów. Może za szybko zrezygnowaliśmy z dorobku starożytnych Babilończyków?