Sędziowanie dawało też ogromną satysfakcję Patrickowi Radzimierskiemu, dziś radcy prawnemu, szefowi zespołu postępowań sądowych w warszawskim biurze kancelarii Dentos. W Sądzie Rejonowym w Łodzi, w wydziale cywilnym, przepracował on prawie osiem lat. Początkowo jako asesor, później – sędzia, wreszcie – przewodniczący wydziału. Jednak z czasem, wraz z awansem zawodowym, Radzimierski coraz częściej dostrzegał, że najciekawszy aspekt tego zawodu, czyli praca na sali sądowej, zaczęła ustępować obowiązkom administracyjnym i urzędniczym.

– Z jednej strony pojawiało się zmęczenie rutyną, a z drugiej – świadomość ograniczonych możliwości rozwoju zawodowego – mówi mecenas. – Funkcjonująca w sądach struktura hierarchicznej piramidy utrudnia wielu młodym osobom rozwój na miarę ich oczekiwań i ambicji.

Decyzję o zmianie ścieżki kariery Radzimierski podjął w ciągu tygodnia od otrzymania propozycji z kancelarii. Choć kariera w globalnej firmie prawniczej wymaga znacznych wyrzeczeń, to mecenas nie żałuje swojego wyboru. – Na pewno mam teraz o wiele szersze spektrum możliwości. Oprócz pracy w kancelarii mogę teraz działać naukowo, publikować, angażować się w działalność pro bono – opowiada.

Łatwa rezygnacja, trudna nominacja

Skala rezygnacji z funkcji sędziowskich nie jest duża. W prywatnych rozmowach sędziowie przyznają, że do zmiany profesji zniechęca ich fakt, że w wolnych zawodach prawniczych z roku na rok konkurencja jest coraz większa. Kilka lat temu, kiedy wydawało się, że kryzys na rynku pracy to sprawa przejściowa, większe grono sędziów podejmowało decyzje o zmianie profesji. Inna sprawa, że nie każdy sędzia dałby sobie radę w prowadzeniu działalności gospodarczej na wolnym rynku.