Wielkich nadziei na poprawę sytuacji jednak nie mam. Zrobienie czegoś sensownego wymagałoby bowiem wyłożenia dużych pieniędzy, bo trudno oczekiwać, że lekarz specjalista będzie chętny sporządzać opinie dla sądu, który zapłaci mu 30 zł za godzinę. A pieniędzy w budżecie państwa przecież nie ma, bo budżet ma wiele znacznie pilniejszych wydatków, jak np. dotowanie nierentownych kopalń czy wspieranie opozycji na Ukrainie. No i nie można by wtedy organizować konferencji prasowych, na których wystąpi się w charakterze dobrego cara i ogłosi, że zażądało się wyjaśnień, że wyciągnie się konsekwencje, i zrobi wszystko, żeby to się nie powtórzyło. A z tego panowie politycy piastujący urząd ministra sprawiedliwości nie zrezygnują, zwłaszcza że złe działanie sądów nie uderza w nich bezpośrednio, a na ogłaszaniu "reform" zawsze mogą zyskać. Zwłaszcza, że konsekwencje nieprzemyślanej reformy też mogą zwalić na leniwych sędziów, po czym ogłosić kolejną reformę, polegającą na poprawieniu błędów w poprzedniej reformie i zapisać na swe konto kolejny sukces w dążeniu, by obywatelom żyło się lepiej.
Sub iudice