Trybunał zwrócił uwagę również na fakt, iż skarżącym - poza powództwem do sądu - nie były dostępne żadne inne możliwości ochrony swego dobrego imienia. Rząd mołdowski twierdził, że skarżący - jako politycy - mogli bronić się w mediach i tam przedstawić swój punkt widzenia. Trybunał powołał się jednak na swe ustalenia poczynione w innym wyroku przeciwko Mołdowie, to jest w sprawie nr 13936/02, Manole i inni, zgodnie z którymi w kraju panowała wówczas powszechna praktyka administracyjnego cenzorowania środków masowego przekazu. Skarżący nie mieli więc ani prawnej, ani faktycznej możliwości obrony swojego dobrego imienia naruszonego przez głowę państwa. Odmówienie im prawa do rzetelnego procesu było więc tym bardziej dotkliwe.

Tak wynika z wyroku Trybunału z 2 grudnia 2014 r. w połączonych sprawach nr 27756/05 i 41219/07, Urechean i Pavlicenco przeciwko Republice Mołdowy.

Lex.pl