Omawiana sprawa dotyczy konfliktu pomiędzy dwiema wartościami konwencyjnymi, to jest pomiędzy prawem dziennikarza do wolności wypowiedzi a prawem do ochrony dobrego imienia osób sprawujących funkcje publiczne i instytucji publicznej jako takiej. Trzeba pamiętać, iż w takich przypadkach Trybunał nader rzadko staje po stronie pokrzywdzonego organu - zwłaszcza gdy sprawa znajduje finał przed sądem karnym. Tak też się stało i tutaj. Prasa może krytykować funkcjonowanie instytucji publicznych, nawet w bardzo ostrych słowach. Każda osoba sprawująca funkcje publiczne musi również być przygotowana na krytykę swych urzędowych poczynań i wykazywać się wysoką tolerancją na doniesienia prasowe w tym zakresie.

Wraz z omawianym wyrokiem powraca również kwestia obecnego brzmienia, a nawet zasadności utrzymania w polskim kodeksie karnym art. 212 i art. 213. Z orzecznictwa Trybunału w Strasburgu można wywieść jeden wniosek: prawo karne nie jest najlepszym sposobem dochodzenia ochrony dobrego imienia. Znacznie lepsze i "bezpieczniejsze" w świetle Konwencji są w takich przypadkach instytucje prawa cywilnego. Polski ustawodawca powinien wziąć ten argument pod rozwagę.

Tak wynika z wyroku Trybunału z 13 stycznia 2015 r. w sprawie nr 34447/05, Marian Maciejewski przeciwko Polsce.

Komentarz:
W dzisiejszym wyroku ETPC podkreślił, że w sprawach o zniesławienie sądy krajowe powinny brać pod uwagę nie tylko to, jak wyrok wpłynie na konkretnego dziennikarza, ale na ogół mediów – mówi prawniczka HFPC Dominika Bychawska-Siniarska, która razem z dr. Adam Bodnarem reprezentowała M. Maciejewskiego w postępowaniu przed ETPC.