Kúria (węgierski sąd najwyższy), rozpoznający sprawę w postępowaniu kasacyjnym, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy warunek dotyczący kursów wymiany stosowanych do wykonania umowy kredytu denominowanego w walucie obcej określa główny przedmiot umowy lub odnosi się do stosunku jakości towarów i usług do ich ceny. Zmierza on także do ustalenia, czy zakwestionowany warunek można uznać za wyrażony prostym i zrozumiałym językiem, tak by mógł on zostać zwolniony z dokonania oceny jego nieuczciwego charakteru na podstawie dyrektywy. Wreszcie sąd węgierski pragnie ustalić, czy w sytuacji gdy umowa nie może dalej obowiązywać po wyłączeniu z niej nieuczciwego warunku, sąd krajowy jest uprawniony do zmiany lub uzupełnienia tego warunku.

Trybunał przypomniał, po pierwsze, że zakaz dokonywania oceny nieuczciwego charakteru warunków odnoszących się do określenia głównego przedmiotu umowy musi podlegać wykładni zawężającej i ma zastosowanie wyłącznie do warunków określających podstawowe świadczenia w ramach danej umowy. Do Kúria należy ustalenie, czy zakwestionowany warunek umowny stanowi podstawowy element umowy zawartej przez małżeństwo Kásler.

Ponadto Trybunał zauważył, że ocena nieuczciwego charakteru omawianego warunku nie może zostać wyłączona z tego względu, że warunek ten odnosi się do relacji ceny i wynagrodzenia do dostarczonych w zamian towarów lub usług. Rozpatrywany warunek ogranicza się bowiem do określenia, w celu obliczenia rat kredytu, kursu wymiany między węgierskim forintem a frankiem szwajcarskim, nie przewidując jednak świadczenia przez kredytodawcę usługi wymiany waluty. Tymczasem w braku takiej usługi ciężar finansowy wynikający z różnicy pomiędzy kursem sprzedaży i kursem kupna, który musi ponieść kredytobiorca, nie może zostać uznany za wynagrodzenie należne w zamian za usługę.

Po drugie, Trybunał sprecyzował, że warunek określający główny przedmiot umowy wymyka się ocenie jego nieuczciwego charakteru tylko wówczas, gdy został on wyrażony w sposób jednoznaczny i zrozumiały. W tym względzie Trybunał podkreślił, że powyższy wymóg nie ogranicza się do jednoznaczności i zrozumiałości wyłącznie pod względem formalnym i czysto gramatycznym. Przeciwnie, umowa kredytu musi w sposób przejrzysty ukazywać powody i specyfikę mechanizmu przeliczania waluty obcej. Wobec tego do Kúria należy ustalenie, czy właściwie poinformowany oraz dostatecznie uważny konsument może, na podstawie form zachęty stosowanych przez kredytodawcę w procesie negocjacji umowy i dostarczonych na tym etapie informacji, nie tylko dowiedzieć się o istnieniu różnicy między kursem sprzedaży a kursem kupna waluty obcej, ale również oszacować skutki zastosowania kursu sprzedaży przy obliczaniu rat kredytu, a w rezultacie także całkowity koszt zaciągniętego przez siebie kredytu.