3 kwietnia 2014 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyrokiem z sprawie C-224/12 P utrzymał w mocy częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji dotyczącej pomocy przyznanej ING z uwagi na kryzys finansowy.

ING Groep NV jest instytucją finansową z siedzibą w Amsterdamie (Królestwo Niderlandów). Ze względu na światowy kryzys finansowy, który rozpoczął się w 2007 r., Holandia przyjęły środki pomocowe na rzecz ING.

Taki był kontekst podwyższenia kapitału ING w drodze emisji jednego miliarda papierów wartościowych. Te nieuprawniające ani do głosu ani do dywidendy papiery wartościowe, których subskrypcji dokonało w całości państwo holenderskie przy jednostkowej cenie emisyjnej wynoszącej 10 euro, umożliwiły ING podwyższenie jej kapitału podstawowego o 10 mld euro. Towarzyszył temu drugi środek pomocowy polegający na wsparciu przepływów pieniężnych związanych z aktywami o obniżonej wartości z portfela zawierającego papiery wartościowe zabezpieczone udzielonymi w Stanach Zjednoczonych kredytami hipotecznymi na zakup nieruchomości, których wartość znacznie spadła.

W 2008 r. i 2009 r. powyższe środki pomocowe zostały tymczasowo zatwierdzone przez Komisję do czasu przedstawienia przez rząd holenderski planu restrukturyzacji.

W dniu 12 maja 2009 r. plan ten został przedłożony Komisji. Po wielu miesiącach dyskusji z Komisją, w dniu 22 października 2009 r. został przedłożony zrewidowany plan restrukturyzacji uwzględniający w szczególności zmianę warunków spłaty wkładu kapitałowego.

W dniu 18 listopada 2009 r. Komisja wydała sporną decyzję¹. Uznając plan restrukturyzacji za zgodny ze wspólnym rynkiem, Komisja stwierdziła, że zmiana warunków spłaty skutkowała „dodatkową pomocą w kwocie około dwóch mld EUR”.

W dniu 28 stycznia 2010 r. Niderlandy i ING wniosły skargi do Sądu.

Wyrokiem z dnia 2 marca 2012 r.² Sąd stwierdził częściową nieważność spornej decyzji, uznając między innymi, że Komisja była zobowiązana do zbadania ekonomicznej racjonalności zmiany warunków spłaty pod kątem kryterium inwestora prywatnego. Zastosowanie tego kryterium w celu określenia korzyści przyznanej w przypadku wkładu kapitałowego wymaga uwzględnienia różnicy pomiędzy warunkami, na jakich państwo przyznało ten wkład, a warunkami, na jakich dokonałby tego inwestor prywatny.

W dniu 11 maja 2012 r. Komisja wniosła odwołanie do Trybunału Sprawiedliwości³.