UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

¹ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/115/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych norm i procedur stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do powrotów nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich (Dz.U. L 348, s. 98). Dania, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie są objęte tą dyrektywą.
² Wyrok Trybunału z dnia 6 grudnia 2011 r. w sprawie Achughbabian (C-329/11, zob. komunikat prasowy nr 133/11).
³ W innym wyroku Trybunał wyjaśnił, że dyrektywa nie sprzeciwia się też możliwości orzeczenia kary pozbawienia wolności wobec nielegalnie przebywającego obywatela państwa trzeciego, wobec którego zastosowano procedurę powrotu, po czym obywatel ten ponownie wjechał na terytorium państwa członkowskiego z naruszeniem nałożonego na niego zakazu wjazdu (wyrok Trybunału z dnia 1 października 2015 r. w sprawie Celaj, C-290/14, zob. komunikat prasowy nr 112/15).
⁴ Na gruncie dyrektywy państwa członkowskie mogą zadecydować o niestosowaniu dyrektywy do obywateli państw trzecich, którzy podlegają zakazowi wjazdu zgodnie z art. 13 kodeksu granicznego Schengen lub którzy zostali zatrzymani lub ujęci przez właściwe organy w związku z nielegalnym przekraczaniem lądowej, morskiej lub powietrznej zewnętrznej granicy tego państwa członkowskiego oraz którzy nie otrzymali następnie zezwolenia na pobyt lub prawa pobytu w tym państwie członkowskim.

Trybunał Sprawiedliwości UE