Zdaniem rzecznika generalnego Trybunału Sprawiedliwości UE Macieja Szpunara, które przedstawił 16 marca, podmiot prowadzący sklep, bar lub hotel, który oferuje bezpłatnie i publicznie sieć Wi-Fi, nie jest odpowiedzialny za dokonane przez użytkowników naruszenia praw autorskich. O ile można wobec takiego podmiotu prowadzącego wydać nakaz sądowy mający na celu przerwanie naruszenia lub zapobieżenie mu, o tyle nie jest możliwe wymaganie dezaktywacji łącza internetowego, jego zabezpieczenia hasłem lub ogólnego kontrolowania komunikacji.

W rozpoznawanej sprawie do Trybunału Sprawiedliwości zwrócono się o uściślenie, czy i w jakim zakresie przedsiębiorca, który w ramach swojej działalności jest operatorem dostępnej publicznie i bezpłatnej sieci Wi-Fi z dostępem do Internetu, może być uznany za odpowiedzialnego za naruszenie praw autorskich dokonane przez użytkownika tej sieci.

Tobias Mc Fadden prowadzi niedaleko Monachium sklep ze sprzętem oświetleniowym i nagłaśniającym, w którym oferuje dostępną publicznie sieć Wi-Fi. W 2010 r. utwór muzyczny, do którego prawa przysługują firmie Sony, został nielegalnie zaoferowany do pobrania przez tę sieć. W ocenie Landgericht München I (sądu okręgowego Monachium I, Niemcy), rozpoznającego spór między firmą Sony a T. Mc Faddenem, T. Mc Fadden nie naruszył sam odnośnych praw autorskich. Zastanawia się jednak nad możliwością uznania T. Mc Faddena za pośrednio odpowiedzialnego za to naruszenie ze względu na brak zabezpieczenia jego sieci Wi-Fi. Mając jednak wątpliwości co do kwestii, czy dyrektywa o handlu elektronicznym¹ nie stoi na przeszkodzie takiej odpowiedzialności pośredniej, Landgericht skierował do Trybunału szereg pytań.

Dyrektywa ogranicza bowiem odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami za bezprawną działalność inicjowaną przez osobę trzecią, gdy ich usługa polega na „zwykłym przekazie” informacji. To ograniczenie odpowiedzialności zależy od spełnienia trzech kumulatywnych warunków, mianowicie: 1) usługodawca nie może być inicjatorem przekazu, 2) nie może on wybierać odbiorcy przekazu oraz 3) nie może wybierać ani modyfikować informacji zawartych w przekazie. Landgericht München I uważa, że te wymienione enumeratywnie warunki są spełnione w niniejszej sprawie, ale zastanawia się, czy T. Mc Fadden jest rzeczywiście usługodawcą w rozumieniu dyrektywy.