art. 21 - gwarantował, że hrabiowie i baronowie mogą być sądzeni tylko przez sąd "równych sobie":

Hrabiowie i baronowie nie będą sądzeni inaczej jak tylko przez równych sobie i tylko stosownie do rodzaju dokonanego przestępstw

art. 28 - dozwalał urzędnikom królewskim dokonywania rekwizycji tylko za rekompensatą

art. 35 - gwarantował jednolite miary i wagi w całym królestwie

art. 38 - zabraniał stawiania przed sądem bez powołania godnych zaufania świadków

art. 39 - gwarantował wolność osobistą:

Żaden człowiek wolny nie może być pojmany ani uwięziony, pozbawiony mienia, wyjęty spod prawa, wygnany lub w jakikolwiek sposób ciemiężony i ani przeciwko niemu nie wystąpimy, ani nikogo nie wyślemy inaczej, aniżeli na mocy prawomocnego wyroku wydanego przez jemu równych według prawa krajowego.

art. 40 - zabraniał królowi "sprzedawania, zaprzeczania lub odraczania komukolwiek prawa i wymiaru sprawiedliwości".

art. 41 i następny - gwarantował swobodę handlu, z zastrzeżeniami wynikającymi ze stanu wojny

art. 45 - sędziów, konstabli, szeryfów i baliwów król miał mianować "tylko spośród takich ludzi, którym znane są prawa królestwa i którzy sumiennie zechcą ich przestrzegać"

art. 51 - nakazywał królowi bezzwłocznie zrezygnować z zaciągania cudzoziemskich wojsk

art. 52 - zobowiązywał króla do restytucji dóbr zajętych wbrew postanowieniom Karty

art. 60 - zobowiązywał lenników króla do przestrzegania wobec ich poddanych swobód gwarantowanych przez Kartę

Kluczowy dla nowego ładu był art. 61 - formułował sankcje za nieprzestrzeganie przez króla postanowień Karty. Zgodnie z nim istniała komisja 25 baronów, z których czterech udawało się w delegację do króla informując go o złamaniu artykułów. Jeżeli król w ciągu 40 dni nie dostosowywał się do petycji baronów, ci kierowali się do justycjariusza. Jeżeli król nadal się sprzeciwiał, baronowie mogli wezwać lud do zniesienia króla z tronu.