Do Partnerstw Lokalnej Przedsiębiorczości należało będzie też prowadzenie działań skierowanych na rozwój poszczególnych społeczności w wybranych obszarach w oparciu o środki krajowe. W tym celu rząd utworzył Fundusz Regionalnego Wzrostu (Regional Growth Fund), do którego aplikować mogą poszczególne LEP-y (na zasadzie składania ofert). Dzięki włączeniu do partnerstw także przedstawicieli lokalnego biznesu ma być możliwe pozyskiwanie środków prywatnych do poszczególnych inwestycji. Podobne podejście przyjęto zresztą także w odniesieniu do wkładu własnego w kierowane przez LEP-y projekty finansowane z funduszy unijnych.

Co ważne, taki zwrot w stronę lokalnego rozwiązywania problemów i podkreślanie odrębności pojedynczych wspólnot nie oznacza, że poszczególne LEP-y są odosobnionymi jednostkami. W swoich dokumentach politycznych rząd brytyjski wspiera bowiem nawiązywanie przez nie współpracy w celu rozwiazywania problemów wykraczających poza obszar jednego partnerstwa i wspólne ubieganie się w tym celu o środki. Taka kooperacja może dotyczyć nawet LEP-ów z przeciwległych krańców Anglii, jeśli łączy je wspólny temat (np. problem w konkretnym sektorze lokalnej gospodarki). Z drugiej strony, małe sąsiadujące ze sobą partnerstwa mogą łączyć siły, by wspólnie rozwiązać problem dotyczący ich wszystkich.

Kilka warstw międzysektorowej współpracy – RLKS w brytyjskim systemie wdrażania funduszy UE

Jeśli ktoś jednak sądzi, że wprowadzony na Wyspach system takiej międzysektorowej współpracy kończy się na poziomie podmiotów, które mają zarządzać kierunkami wydatkowania środków europejskich w obrębie określonych jednostek geograficznych, może się zdziwić. Trzeba bowiem pamiętać o opartych na tego typu współpracy instrumentach, zaproponowanym przez samą Komisję - jak wspomniany na wstępie RLKS. Instrument ten znalazł też swoje miejsce w brytyjskich dokumentach politycznych. Sugeruje się tam, że podmiotami, które mają go stosować w ramach realizowanych przez siebie działań, są właśnie poszczególne LEP-y. Oznacza to, że same będąc oparte na systemie kolektywnego zarządzania i ściśle powiązane z lokalną społecznością, mają także sprzyjać tworzeniu analogicznych partnerstw na jeszcze niższym poziomie (bardzo możliwe, że skupiających wówczas bardziej pojedynczych obywateli), zarówno na obszarach wiejskich jak i poza nimi. Szczególnie patrząc przez pryzmat polskiego, mimo wszystko wysoce scentralizowanego, systemu, należy takie rozwiązanie ocenić jako będące sporym wyzwaniem. Trudno jednak nie docenić, iż oddaje ono również rzeczywistą władzę w ręce samych obywateli, których rządzący musi obdarzyć tym samym sporym zaufaniem.