W dzisiejszym wyroku Trybunał stwierdził, że L. Sólyom, obywatel Węgier, korzysta ze statusu obywatela Unii Europejskiej, co daje mu prawo swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich.

Trybunał przypomniał jednak, że prawo Unii Europejskiej należy interpretować w świetle obowiązujących norm prawa międzynarodowego, które jest częścią porządku prawnego Unii i wiąże również jej instytucje. W tym kontekście Trybunał stwierdził, że zgodnie z normami zwyczajowymi powszechnego prawa międzynarodowego oraz normami wynikającymi z umów wielostronnych, głowa państwa korzysta w stosunkach międzynarodowych ze szczególnego statusu, obejmującego między innymi przywileje i immunitety. W związku z tym, obecność głowy państwa na terytorium innego państwa nakłada na państwo przyjmujące obowiązek zapewnienia ochrony osoby pełniącej tę funkcję, niezależnie od celu jej pobytu.

Głowa państwa ma więc szczególny status określony normami prawa międzynarodowego, zatem postępowanie takiej osoby w stosunkach międzynarodowych, na przykład wizyta za granicą, podlega temu prawu, a w szczególności prawu stosunków dyplomatycznych. W związku z ową specyfiką, osoba korzystająca z takiego statusu odróżnia się od wszystkich innych obywateli Unii Europejskiej, a prawo wjazdu takiej osoby na terytorium innych państw członkowskich nie podlega takim samym zasadom, jakie znajdują zastosowanie do pozostałych obywateli.

Z tego względu okoliczność, iż obywatel Unii Europejskiej piastuje urząd głowy państwa uzasadnia oparte na prawie międzynarodowym ograniczenie swobody przemieszczania się, jaką zapewnia mu prawo Unii Europejskiej[4]. Trybunał orzekł, że prawo Unii Europejskiej nie nakazywało Słowacji umożliwić prezydentowi Węgier wjazdu na jej terytorium.

Podobnie, pomimo że Słowacja błędnie podała dyrektywę 2004/38 jako podstawę prawną odmowy prawa wjazdu prezydenta Węgier na jej terytorium, okoliczność ta nie stanowi nadużycia prawa w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.
Wobec powyższego Trybunał oddalił skargę Węgier w całości.

[1] Dyrektywa 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich, zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG i 93/96/EWG (Dz.U. L 158, s. 77).