Ale to tylko zwyczaj, niezapisany w żadnym akcie prawnym...

Pewne rzeczy nie muszą być zapisane. W Niemczech, w ciągu 64 lat funkcjonowania sądu konstytucyjnego doszło raz do awantury, gdy jedna wielka partia wysunęła kandydata, którego druga wielka partia nie chciała zaakceptować. I co? Wycofali się. Czy federalny sąd konstytucyjny swoim wyrokiem, swoim podejściem w sprawie do problemu konstytucyjnego, nie denerwuje Bundestagu, rządu czy Bundesratu? Naturalnie, że czasami denerwuje, ale w związku z tym nikt nie mówi, że sąd niemiecki orzeka za partią "A" czy za partią "B".

Jeśli projekt ustawy PiS zawiera zapis, że Zgromadzenie Ogólne TK przedstawia prezydentowi co najmniej trzech kandydatów na prezesa TK, to oznacza to, że teoretycznie tych kandydatów może być 15. Spowoduje to napięcia wewnątrz TK, bo takie prawo psuje ludzi nawet najbardziej porządnych, gdyż każdy sędzia może powiedzieć: "Dlaczego ja mam nie być prezesem, tylko ktoś inny?". Czy to byłoby poważne traktowanie przez ustawodawcę organu konstytucyjnego, czy przyjmuje do wiadomości, jakie mogą być skutki tego?

TK to jest niewielki, piętnastoosobowy sąd, w którym sędziowie - jeśli mają różne poglądy na rozstrzygnięcie - w naturalny sposób ujawniają to w zdaniach odrębnych. Sędziowie mają prawo, a nawet obowiązek różnić się według swojej najlepszej wiedzy prawa i sprawy co do kwestii przedstawionej we wniosku o konstytucyjność aktu prawnego. Ale to musi być tak zorganizowany zespół - i to jest odpowiedzialność prezesa - żeby nie było to stado walczących ze sobą wilków; że np. sędziowie wybrani w tej kadencji Sejmu zawsze będą inaczej głosować niż ci z tamtej kadencji - to byłaby patologia. Takie przepisy mogą służyć takiej patologii. A to musi być zespół ludzi współdziałających ze sobą i otwartych na siebie w służbie obywateli i Rzeczypospolitej.