Krajowa Rada Sądownictwa z aprobatą  przyjmuje treść art. 115 ust. 2 projektowanej ustawy, z którego wynika, że ogłoszenie orzeczeń Trybunału w odpowiednim dzienniku urzędowym ma następować w wykonaniu zarządzenia Prezesa TK. Należy jednocześnie zauważyć, że pod rządami tak sformułowanego przepisu, podmiot wydający Dziennik Ustaw RP oraz Dziennik Urzędowy RP „Monitor Polski” uznawał się niekiedy za organ kompetentny do wydawania ostatecznej decyzji w przedmiocie ogłoszenia orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, do czego w świetle zasady odrębności władzy sądowniczej nie miał kompetencji. Wypada zatem podkreślić, że zarządzenie Prezesa TK o ogłoszeniu orzeczenia TK determinuje konieczność publikacji orzeczenia w taki sam sposób, jak zarządzenie Prezydenta RP o ogłoszeniu ustawy (art. 122 ust. 2 Konstytucji RP) determinuje publikację podpisanej przez niego ustawy. Wobec treści art. 190 ust. 2 Konstytucji, kluczowe znaczenie ma takie skonstruowanie opiniowanego przepisu, które wykluczy jego odmienną interpretację i zagwarantuje pewność obrotu prawnego.

Wreszcie, Krajowa Rada Sądownictwa stwierdza, że wobec brzmienia art. 117 projektowanej ustawy, nie sposób ocenić obecnie racjonalności i legalności wielu istotnych zagadnień związanych z organizacją i trybem postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym z uwagi na brak w opiniowanym projekcie przepisów przejściowych, dotyczących stosowania opiniowanych przepisów do spraw w toku, a w szczególności do spraw toczących się obecnie przed Trybunałem, procedury obsady stanowisk kierowniczych w Trybunale oraz zasad przekształcania Biura Trybunału Konstytucyjnego w służby, o których mowa w dziale I projektu. W tym miejscu Krajowa Rada Sądownictwa może wyrazić jedynie nadzieje, że treść oczekiwanego projektu ustawy – przepisy wprowadzające ustawę o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym oraz ustawę o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego będzie w pełny sposób realizowała standardy demokratycznego państwa prawnego, a w szczególności ochrony spraw w toku, poszanowania praw słusznie nabytych i odpowiedniego vacatio legis.