W dalszej kolejności należy wskazać, że projektodawca dość szczegółowo określił wymagania odnoszące się do poszczególnych typów pism wszczynających postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym. Choć takie rozwiązanie należy co do zasady ocenić jako trafne, trzeba jednak zwrócić uwagę na związane z nim problemy terminologiczne.
W art. 48 ust. 2 pkt 1 i 2 projektu wskazano bowiem, że w uzasadnieniu wniosku należy przywołać treść przepisów (wzorca i przedmiotu kontroli) „wraz z ich wykładnią”. Nie jest przy tym jasne, czy projektodawcy chodzi o sposób rozumienia tego przepisu przez autora wniosku czy też ma na uwadze wyniki jego interpretacji spotykane w orzecznictwie Trybunału, orzecznictwie sądów i innych organów stosujących prawo, czy też w wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa. Zagadnienie to wymaga precyzyjnego uregulowania z uwagi na to, że dotyczy formalnych wymagań dotyczących  pisma procesowego, służącego realizacji konstytucyjnych kompetencji wnioskodawców.

Na negatywną ocenę Krajowej Rady Sądownictwa zasługuje nowa przesłanka umorzenia postępowania w sprawie kontroli norm z wniosku grupy posłów lub grupy senatorów, w przypadku zakończenia kadencji Sejmu. Już w stanowisku z dnia 22 czerwca 2016 r. o przedstawieniu wniosków związanych z pracami legislacyjnymi dotyczącymi projektów ustawy o Trybunale Konstytucyjnym oraz w opinii z dnia 18 grudnia 2015 r. w przedmiocie poselskiego projektu ustawy – o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (druk sejmowy nr 122), Krajowa Rada Sądownictwa wskazywała, że zasada dyskontynuacji prac parlamentu nie powinna mieć niweczącego wpływu na sprawy wszczęte na skutek wniosków posłów i senatorów. Jako optymalne i konstytucyjnie dopuszczalne należy zatem ocenić rozwiązania, jakie w tym zakresie przyjęto w ustawie z 2015 r., polegające na umorzeniu tych postepowań wyłącznie w sytuacji, w której w nowej kadencji parlamentu nie zgłosi się grupa – odpowiednio – co najmniej 50 posłów lub co najmniej 30 senatorów popierających wniosek. W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa tylko takie rozwiązanie zagwarantuje skuteczność konstytucyjnego uprawnienia posłów i senatorów do inicjowania kontroli konstytucyjności prawa oraz jednocześnie nie będzie prowadziło do nierozważnego gospodarowania czasem pracy sędziów Trybunału, którzy przygotowują do rozpoznania sprawy inicjowane przez posłów i senatorów.