W opinii z 11 marca 2016 r. Komisja Wenecka podkreśliła, że Trybunał Konstytucyjny musi mieć możliwość kontroli ustawy zwykłej, która reguluje jego funkcjonowanie, zanim wejdzie ona w życie. Wymaga tego zasada nadrzędności Konstytucji. W innym razie mogłoby dojść do zniesienia ustawą zwykła systemu kontroli konstytucyjności prawa (pkt 41 opinii).

Dodatkowo należy wziąć pod uwagę to, że projektowana ustawa nie jest nowelizacją, lecz regulacją całościową, istotnie odmienną od obecnie obowiązującej ustawy o TK z 2015 r. Mimo że projektodawca w znacznej mierze powraca do rozwiązań z ustawy o TK z 1997 r., to trzeba uwzględnić fakt, że ustawa o TK z 2015 r. w sposób istotny zmieniła organizację i zasady postępowania przed Trybunałem, wobec czego zatem powrót do poprzednio obowiązujących rozwiązań wymaga odpowiedniego czasu na dostosowanie się do nich.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że określenie vacatio legis projektowanej ustawy, wprowadzającej istotne zmiany w funkcjonowaniu TK, tylko na 14 dni, jest powieleniem błędów, które doprowadziły do orzeczenia w wyroku o sygn. K 47/15 o niezgodności art. 5 nowelizacji grudniowej (ten przepis w ogóle nie przewidywał vacatio legis), z art. 2 Konstytucji (zasada poprawnej legislacji) i z art. 188 pkt 1 Konstytucji.

¹ Możliwa jest np. sytuacja, w której dwaj sędziowie otrzymają po 7 głosów, a trzeci - tylko 1. Zgromadzenie Ogólne będzie musiało przedstawić wszystkich trzech sędziów jako kandydatów na Prezesa lub Wiceprezesa Trybunału. Prezydent będzie mógł wybrać także tego sędziego, który uzyskał tylko 1 głos.

*Autorzy: Marek Domagała, Jakub Karczewski, Michał Piechota z Zespołu Orzecznictwa i Studiów TK