Po pierwsze, zgodnie z art. 190 ust. 2 zd. 1 orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego podlegają niezwłocznemu ogłoszeniu w organie urzędowym, w którym akt normatywny był ogłoszony. Dlatego wątpliwości konstytucyjne może budzić określenie w ustawie jakiegokolwiek terminu, który mógłby zniekształcać rozumienie obowiązku niezwłoczności publikacji wynikającego wprost z Konstytucji. Określenie 30-dniowego terminu publikacji orzeczeń może mylnie sugerować, że jego dochowanie wystarcza do spełnienia konstytucyjnego obowiązku niezwłocznej publikacji orzeczeń Trybunału. Tymczasem w wypadku każdego orzeczenia niezwłoczność terminu publikacji należy określać indywidualnie. Jak przy tym zauważał Trybunał, niezwłoczność ogłoszenia orzeczenia TK w odpowiednim dzienniku urzędowym wymaga działania natychmiastowego, bez zbędnej zwłoki (wyrok z 9 grudnia 2015 r., K 35/15, cz. III, pkt 10 uzasadnienia) w danych okolicznościach.

Po drugie, nie jest jasne, dlaczego art. 91 pomija kwestię publikacji wyroku z 9 marca 2016 r., K 47/15, tym bardziej że Komisja Wenecka uznała odmowę publikacji tego wyroku za sprzeczną z zasadą rządów prawa. W ocenie Komisji taka odmowa stanowiłaby bezprecedensowy krok do dalszego pogłębienia kryzysu konstytucyjnego. Publikacja wyroku z 9 marca 2016 r., K 47/15, jest warunkiem wstępnym rozwiązania kryzysu konstytucyjnego (pkt 143 opinii).

Po trzecie, sformułowanie „wydane z naruszeniem przepisów ustawy dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym” budzi poważne wątpliwości ze względu na zasadę niezależności Trybunału (art. 173 Konstytucji) oraz zasadę podziału i równowagi władz (art. 10 Konstytucji). Konstytucja nie przewiduje kompetencji dla jakiegokolwiek organu władzy publicznej do oceny prawidłowości stosowania przez Trybunał przepisów ustawy o Trybunale Konstytucyjnym w procesie orzekania.

14. Art. 92 w zw. z art. 6 ust. 7 - skutki złożenia ślubowania przez sędziego

Zgodnie z wyrokiem z 3 grudnia 2015 r., K 34/15, art. 137 ustawy o TK z 2015 r. jest zgodny z Konstytucją w zakresie wyboru trzech sędziów Trybunału przez Sejm poprzedniej kadencji. Wyrok usunął wątpliwości co do konstytucyjności kontrowersyjnego elementu procedury wyboru tych sędziów. Dlatego też ich wybór musi być uznany za ważny, a Prezydent jest konstytucyjnie obowiązany do odebrania od nich ślubowania (chodzi o sędziów wybranych na kadencje rozpoczynające się 7 listopada 2015 r.). Trybunał potwierdził to stanowisko w postanowieniu z 7 stycznia 2016 r., U 8/15 (cz. II, pkt 5 uzasadnienia). Na marginesie warto dodać, że konieczność wykonania wyroku z 3 grudnia 2015 r., K 34/15, przez Prezydenta i inne organy władzy publicznej podkreśliła również Komisja Wenecka (pkt 108-109 opinii).