Na koniec tego wątku warto byłoby porównać relacje między przyznaniem i wyłączeniem „przywileju korzyści”. Czy zasadą jest, że „przywilej korzyści” jest przyznawany przez TK zawsze wówczas, gdy nie zachodzą przesłanki do jego wyłączenia, czy może jego wyłączenie ma miejsce wówczas, gdy nie zachodzą przesłanki do jego przyznania? Jednym słowem, czy TK bada przesłanki pozytywne przesądzające o konieczności przyznania „przywileju korzyści” czy przesłanki negatywne przesądzające o konieczności jego wyłączenia? Analiza orzeczeń TK nie daje jednoznacznej odpowiedzi na te pytania. W wyroku z 3 czerwca 2008 r. (sygn. akt P 4/06) TK stwierdził: „nie zachodzą przyczyny, które nie pozwalałyby na wyłączenie skutku odroczenia wobec sprawy, która była podstawą wniesienia pytania prawnego”. To uzasadniałoby tezę, że przyznanie „przywileju korzyści” przez TK w sprawie wszczętej pytaniem prawnym jest zasadą, zaś jego nieprzyznanie — wyjątkiem. Ten ostatni miałby miejsce wówczas, gdyby TK ustalił istnienie przeszkód uniemożliwiających skorzystanie przez sąd pytający ze skutków stwierdzenia niekonstytucyjności przepisu w okresie odroczenia.

Z kolei w wyroku z 23 lutego 2010 r. (sygn. P 20/09) możemy przeczytać:

„W ocenie Trybunału Konstytucyjnego nie zachodzą jednak przesłanki, które uzasadniałaby wyłączenie skutku odroczenia utraty mocy obowiązującej badanego przepisu wobec sprawy rozpoznawanej przez Sąd Rejonowy w Gliwicach”.

Ta wypowiedź prowadzi do odmiennego wniosku niż poprzednia, a mianowicie, że TK bada przesłanki przyznania „przywileju korzyści” (inaczej: przesłanki wyłączenia skutku odroczenia), a nie przesłanki rezygnacji z niego. W kontekście dalszej części uzasadnienia stanowisko TK w tej sprawie nie jest jednak do końca jasne. Stwierdził on bowiem:

„Oznacza to, że termin odroczenia wskazany w wyroku nie ogranicza sądu przedstawiającego pytanie prawne. Sąd ten powinien wydać orzeczenie po zbadaniu wszystkich okoliczności rozpoznawanej przez niego sprawy i po starannym rozważeniu zarówno argumentów przemawiających za natychmiastowym wykonaniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego w danej sprawie jak i racji przeciwnych”.