W tym miejscu trzeba by też zaznaczyć, że proponowana ingerencja w treść ustawy wprowadzającej nie będzie skutkowała powstaniem luki prawnej, jako że wejście w życie omawianych przepisów zaplanowano na dzień 1 stycznia 2018 r. (zob. art. 1 pkt 2 oraz art. 23 pkt 2). Poprawki sformułowane w niniejszej opinii również uwzględniają ten termin, przy czym poprawka do art. 23 musiałaby zostać zmodyfikowana ze względu na to, że art. 8 jest objęty treścią tego przepisu.

Propozycja poprawki:

– skreśla się art. 8;

4. W art. 10 w ust. 2 przyjęto, że stwierdzenie faktu przejścia sędziego Trybunału w stan spoczynku wobec złożenia przez tego sędziego oświadczenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1, należy do Prezesa Trybunału. Rozwiązanie to znacząco odbiega od podziału kompetencji dokonanego w przepisach ustawy o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego (m.in. w art. 32 ust. 3 tej ustawy; por. też jej art. 18 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2). Kwestia zasadności uczynienia tego wyjątku nie została w ogóle wyjaśniona w uzasadnieniu projektu ustawy (patrz pkt 6.1. uzasadnienia w druku nr 1059), w związku z czym kwestia ta de facto wymyka się ocenie z punktu widzenia wewnętrznej koherencji, a także racjonalności wprowadzanych rozwiązań.

Propozycja poprawki:

– w art. 10 w ust. 2 zdanie drugie otrzymuje brzmienie:

„Fakt przejścia sędziego Trybunału w stan spoczynku stwierdza Zgromadzenie Ogólne Sędziów Trybunału, zwane dalej „Zgromadzeniem Ogólnym”.”;

5. Niektóre z jednostek redakcyjnych ustawy przedłożonej Senatowi, jak również ich części, można zaklasyfikować jako superflua. Charakter taki ma z pewnością przepis art. 11 ust. 2, który w kontekście postanowienia art. 3 (czy też – odpowiednio – art. 8a proponowanego w pkt 2 niniejszej opinii) nie wnosi żadnej nowości normatywnej.