Selektywność kryteriów identyfikujących zarówno płatników, jak i beneficjentów wpłat do budżetu państwa, zostały już podkreślone w postanowieniu sygnalizacyjnym wydanym w związku z wyrokiem o sygn. K 14/11 (postanowienie z dnia 26 lutego 2013 r. o sygn. S 1/13). Wskazanej w tymże postanowieniu potrzeby wyeliminowania dysfunkcji mechanizmu korekcyjno—wyrównawczego oraz konieczności racjonalizacji wysokości wpłat wyrównawczych i zasad rozdziału środków pochodzących z tych wpłat, nie uwzględniono jednak w uchwalonej niedawno ustawie z dnia 13 grudnia 2013 r. o zmianie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. 

W związku z uznaniem za niezgodne z konstytucją przepisów stanowiących podstawę funkcjonowania mechanizmu wyrównania poziomego dla województw, tj. art. 31 oraz art. 25 ustawy o dochodach, Trybunał Konstytucyjny postanowił na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK umorzyć postępowanie w zakresie kontroli przepisu modyfikującego ten mechanizm w latach 2010–2011, tj. art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o autostradach płatnych ze wskazanymi wzorcami kontroli, ze względu na zbędność dalszego orzekania.

Ponadto, Trybunał Konstytucyjny uznał za konieczne odroczenie utraty mocy obowiązującej zaskarżonych i uznanych za niezgodne z konstytucją przepisów ze względu na skomplikowaną materię ustrojową, jakiej dotyczyły. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, okres 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku pozwoli ustawodawcy przygotować nowe rozwiązania, odpowiadające standardom konstytucyjnym.

Rozprawie  przewodniczył sędzia TK Wojciech Hermeliński, sprawozdawcą był sędzia TK Stanisław Rymar.

Zespół Prasy i Informacji TK