Ograniczenia własności zabytków są dopuszczalne w celu ochrony wolności innych osób, wymienionej w art. 73 konstytucji, tj. wolności do korzystania z dóbr kultury – stwierdził Trybunał Konstytucyjny.

25 maja 2016 r. o godz. 9:00 Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie publicznie ogłosił wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym dotyczący wniosku Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie zasad wpisywania zabytków ruchomych na Listę Skarbów Dziedzictwa (zasady przejęcia zabytku ruchomego na własność Skarbu Państwa).

W wyroku z 25 maja 2016 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że

1) art. 1 pkt 6 ustawy z 10 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz ustawy o muzeach, w części dodającej art. 14a ust. 2 do ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, jest zgodny z art. 64 ust. 1 i 3 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji oraz z wynikającą z art. 2 konstytucji zasadą poprawnej legislacji,

2) art. 1 pkt 20 lit. b ustawy z 10 lipca 2015 r. powołanej w punkcie 1, dodający art. 50 ust. 4 pkt 1a do ustawy z 23 lipca 2003 r. powołanej w punkcie 1, jest zgodny z art. 21 ust. 2 konstytucji oraz z wynikającą z art. 2 konstytucji zasadą poprawnej legislacji.

Zdania odrębne do wyroku zgłosili sędziowie TK: Zbigniew Jędrzejewski, Julia Przyłębska i Piotr Pszczółkowski.

Wniosek Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej  został złożony na podstawie art. 122 ust. 3 konstytucji, który stanowi, że „przed podpisaniem ustawy Prezydent Rzeczypospolitej może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z konstytucją. Prezydent Rzeczypospolitej nie może odmówić podpisania ustawy, którą Trybunał Konstytucyjny uznał za zgodną z konstytucją”.