Nie ulega natomiast wątpliwości, że wymienieni w uzasadnieniu przestawionego pytania prawnego oskarżeni pełnili w okresie objętym zarzutem aktu oskarżenia funkcje członków Rady Ministrów oraz że zarzucone im czyny pozostawały w związku z zajmowanymi wówczas stanowiskami. Jest także bezsporne, że w przypadku stwierdzenia niekonstytucyjności przepisów ustawy, których pytania dotyczą, Sąd Okręgowy mógłby rozważać możliwość uznania się niewłaściwym do rozpoznania sprawy toczącej się pod sygn. akt VIII K 281/99. Należało w związku z powyższym stwierdzić, że od odpowiedzi na przedstawione pytania prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy i tym samym uznać, że zachodziły przesłanki do przedstawienia Trybunałowi Konstytucyjnemu w trybie art. 193 konstytucji pytań sformułowanych w postanowieniu z 13 lipca 2000 r. Pytanie prawne jest instrumentem za pomocą którego sąd może doprowadzić do utraty mocy obowiązującej kwestionowanego przepisu i z tego punktu widzenia jest tożsame z wnioskiem podmiotów wyliczonych w art. 191 konstytucji.

2. Ustawa z 26 marca 1982 r. o Trybunale Stanu przesądza w art. 1 ust. 2 pkt 2 o odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu za naruszenie konstytucji i ustaw m.in. osób wchodzących w skład Rady Ministrów. Z kolei art. 2 ust. 4 tej ustawy mówi, że osoby wymienione w powyższym przepisie ponoszą przed Trybunałem Stanu odpowiedzialność konstytucyjną oraz, że mogą one ponosić przed Trybunałem Stanu odpowiedzialność karną za przestępstwo popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem, jeżeli w uchwale o pociągnięciu do odpowiedzialności konstytucyjnej łączne rozpoznanie czynów uznano za celowe.