Krajský súd v Prešove (sąd regionalny w Preszowie, Słowacja) zwrócił się do Trybunału o ustalenie,  czy obowiązkowe ubezpieczenie komunikacyjne musi obejmować zadośćuczynienie za szkody niematerialne poniesione przez osoby bliskie poszkodowanych, którzy zmarli w wypadku drogowym.

Trybunał w wyroku przypomniał najpierw, że obowiązek objęcia ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej szkód poniesionych w związku z ruchem pojazdów mechanicznych jest rzeczą odrębną od zakresu odszkodowań wypłacanych z tytułu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego. Pierwsza kwestia jest bowiem objęta gwarancją prawa Unii i w nim zdefiniowana, druga natomiast – jest co do zasady regulowana przez prawo krajowe.

Państwa członkowskie zasadniczo zachowują swobodę określenia, w ramach ich systemów odpowiedzialności cywilnej, podlegających naprawieniu szkód wyrządzonych przez pojazdy mechaniczne, zakresu odszkodowania za te szkody i osób uprawnionych do owego naprawienia. Trybunał podkreślił jednak, że w trosce o zmniejszenie rozbieżności, jakie istniały pomiędzy ustawodawstwami państw członkowskich w odniesieniu do zakresu obowiązku ubezpieczenia, Unia ustanowiła w dziedzinie odpowiedzialności cywilnej obowiązek objęcia szkód majątkowych i uszkodzeń ciała ubezpieczeniem, do wysokości kwot określonych w drugiej dyrektywie. Państwa członkowskie są więc zobowiązane określać szkody objęte obowiązkowym ubezpieczeniem komunikacyjnym oraz jego warunki z uwzględnieniem przepisów prawa Unii.

Następnie Trybunał wyjaśnił, że w zakres uszkodzeń ciała, które muszą być obowiązkowo objęte ubezpieczeniem na mocy drugiej dyrektywy wchodzi każda szkoda wynikająca z naruszenia integralności osoby, w tym zarówno cierpienia fizyczne jak i psychiczne. Tak oto wśród szkód podlegających naprawieniu zgodnie z prawem Unii znajdują się szkody niematerialne, za które zadośćuczynienie przewidziane jest z tytułu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczonego przez prawo krajowe właściwe dla sporu.

Wreszcie Trybunał zaznaczył, że ochrona na mocy pierwszej dyrektywy obejmuje każdą osobę uprawnioną, zgodnie z krajowym prawem odpowiedzialności cywilnej, do naprawy szkody spowodowanej przez pojazdy mechaniczne. Ponieważ według wyjaśnień słowackiego sądu, czeskie przepisy przyznają K. Haasovej i jej córce prawo do zadośćuczynienia za szkodę niematerialną poniesioną wskutek śmierci ich małżonka i ojca, powinny one móc korzystać z ochrony zapewnianej przez tę dyrektywę.

Sprawa C-277/12

Jakkolwiek na Łotwie można domagać się od ubezpieczyciela osoby odpowiedzialnej za wypadek drogowy naprawienia krzywdy moralnej poniesionej wskutek bólu i cierpień psychicznych będących następstwem śmierci żywiciela osoby pozostającej na utrzymaniu lub małżonka, to jego kwota ograniczona jest do 100 LVL (142 EUR) dla każdego wnioskującego i na zmarłą osobę.

W dniu 14 lutego 2006 r. rodzice V. Drozdovsa zginęli w wypadku drogowym w Rydze (Łotwa). Dziesięcioletni V. Drozdovs został umieszczony pod opieką babci. Następnie opiekunka wezwała ubezpieczyciela osoby odpowiedzialnej za wypadek do wypłacenia zadośćuczynienia w kwocie 200 000 LVL (248 000 EUR) za krzywdę moralną poniesioną przez V. Drozdovsa z powodu śmierci jego rodziców.