Górski wybierając tytuł O konserwatorstwie – chciał nie tylko przeanalizować stan polskiego konserwatyzmu w połowie XIX wiek, lecz zastanowić się nad kondycją całej arystokratyczno-ziemiańskiej elity i przedstawić dla nich program działania, który miał zapewnić narodowi przetrwanie. Diagnoza, którą postawił Górski, nie była optymistyczna. Wobec rzezi galicyjskiej, wobec biurokracji niemieckiej i zniemczeniu miast w Wielkim Księstwie Poznańskim, wobec skażenia moralnego i ubóstwa ludu w Polsce pod panowaniem rosyjskiem będącej, niepodobna twierdzić, że posiadamy dzisiaj wszystkie warunki politycznej niepodległości […] Zadaniem Polaków jest starać się o odzyskanie tych warunków, bez których, gdyby nas nawet Opatrzność niepodległością obdarzyła, korzystać z niej nie umielibyśmy. Nie miał więc wątpliwości, że w takim stanie Polacy nie mają szans na samodzielne istnienie polityczne. Biedni, podzieleni i słabi byli bezsilni wobec potęgi zaborców, nie mogli oczekiwać rychłej odmiany losu, a gdyby nawet nastąpiła, to nie byliby w stanie utrzymać odzyskanej wolności.