Dr Zaleśny na pytanie moderator rozpoczął od argumentu, iż każde narzędzie prawne, nawet najlepsze lecz niewłaściwie stosowane, nie będzie dawać pożądanego skutku. Zdaniem dr Zaleśnego pytanie powinno dotyczyć raczej sposobu korzystania z dostępnych instrumentów konstytucyjnych. Sama konstytucja nie wymaga fundamentalnych zmian, do czego nawołują niektóre stronnictwa polityczne, a jedynie pożądane są zmiany ustawowe, jak choćby w aspekcie nowej procedury wyborów sędziów. Obecny spór pod względem politycznym ma w intencji jednej ze stron uwydatnić bezzasadność funkcjonowania systemu i samej konstytucji. Ponadto, jeśli potencjalne zmiany konstytucyjne miałyby nieść za sobą konkretne korzyści w przyszłości, mogłyby zostać zaakceptowane, niemniej w przypadku chęci wprowadzania zmian niemalże ad hoc, bez refleksji i oceny następstw, trudno mówić o dobrej prognozie dla reform.

W przekonaniu prof. Chmaja, od pewnego czasu podważa się autorytet prawa i zasadność funkcjonowania obecnej konstytucji, a jej przepisy traktowane są nieraz niezwykle elastycznie, a wręcz wybiórczo. Istotną kwestią jest to, iż cała grupa polityków od lat postawiona jest poza prawem – wiele osób odpowiada bowiem przed Trybunałem Stanu, który jest instytucją de facto martwą. Niekorzystną sytuacją jest także to, iż politycy decydują o tym czy są podstawy do postawienia w stan oskarżenia innych polityków. W przekonaniu eksperta można by stworzyć model bardziej wydolny, np. taki w którym o postawieniu w stan oskarżenia nie decydowaliby członkowie parlamentu, ale izba karna Sądu Najwyższego. Wówczas zarzuty nie miałyby charakteru politycznego. Jedynym wyjątkiem od takiej reguły byłaby osoba i funkcja prezydenta, którego w stan oskarżenia może postawić Zgromadzenie Narodowe (2/3 głosów).